Epifaniczny tom 1 – rozdział 2 – str. 63
Boskie Przymioty Istoty
pouczające, usprawiedliwiające, uświęcające i wyzwalające. Tak więc Bóg jest najwyższy w Swej istocie, charakterze, planach i dziełach – nieporównywalnie wyższy pod tym względem od wszystkich innych istot. Podobnie jest On najwyższy w tym znaczeniu, że posiadał, posiada lub niebawem będzie posiadał zwierzchność i władzę nad wszystkimi innymi istotami. Do czasu buntu Lucyfera i wyprowadzenia niektórych z aniołów spod poddania Bogu Jego supremacja była uznawana przez każde stworzenie w niebie. Jednak nawet i oni muszą być poddani wyznaczonym im przez Boga ograniczeniom. Podobnie rodzaj ludzki znajduje się w stanie buntu wobec Boga, a mimo to podlega ograniczeniom nałożonym na niego przez Boga w ramach klątwy. Niektórzy z ludzkości i niektórzy z upadłych aniołów obecnie dobrowolnie poddają się Bogu i w ten sposób w swym życiu uznają supremację Boga. Ci, którzy w tym życiu nie mieli możliwości uczynienia Boga najwyższym w swym życiu, później otrzymają taką sposobność. Wielu skutecznie skorzysta z tej sposobności i w przyszłych wiekach na zawsze uczyni Boga najwyższym w swym życiu. Wszyscy inni – z aniołów i ludzi – którzy odmówią uczynienia tego, zostaną unicestwieni, w wyniku czego supremacja Boga będzie uznawana w motywie, myśli, słowie i czynie przez każdą żyjącą istotę – tych, którzy nigdy tego nie zaprzestali, jak również tych, którzy przez pewien czas tego nie czynili, a następnie powrócili do tego.
Supremacja Boga w Jego osobie i przymiotach istoty jest oczywista z wielu wersetów, które już zacytowaliśmy w tym rozdziale. Supremację Jego osoby, charakteru, planu i dzieł napotkamy w wersetach, które będą jeszcze zacytowane, gdy będziemy mówili na ten temat w innym kontekście. Tutaj podajemy tylko ogólne biblijne dowody Jego supremacji. Jest ona oczywista z wielu punktów widzenia: (1) posiadania przez Niego wszystkiego (1Moj. 14:19; 1Kron. 29:11; Psalm 50:10; Ezech. 18:4; Obj. 4:11); (2) kontrolowania przez Niego natury (Ijob 38:33; Jer. 31:35; 33:25); (3) podawania przez Niego praw wszystkim