Epifaniczny tom 1 – rozdział 2 – str. 65
Boskie Przymioty Istoty
iż jest On pod pewnymi względami Swej egzystencji niezgłębiony dla nas. I tak, nie jest w pełni zrozumiała dla nas Jego miniona odwieczność. Tę samą niezgłębioność znajdujemy niemal w każdym innym przymiocie Jego istoty, a jedynymi wyjątkami wydają się tutaj być Jego jedność, supremacja i niezgłębioność. Choć więc dostrzegamy logikę posiadania przez Niego ciała, to jednak nie możemy w pełni pojąć rodzaju posiadanego przez Niego ciała. Nie możemy także w pełni zrozumieć Jego duchowości, samoegzystencji, samowystarczalności, nieśmiertelności, wszechmocy, wszechwiedzy, wszechobecności, niewidzialności itp., chociaż potrafimy zrozumieć fakt istnienia tych przymiotów i pojąć niektóre ich zarysy. To, że jesteśmy obrazem Boga daje nam zdolność częściowego zrozumienia Go w Jego istocie, przymiotach, myślach i dziełach. Jednak fakt, że jesteśmy skończeni – ograniczeni – a Jego istota jest nieskończona – nieograniczona – nie pozwala nam w pełni pojąć Boga we wszystkich szczegółach Jego istoty, przymiotów, myśli i dzieł. Doświadczenie dowodzi, że Pismo Święte ma oczywiście rację ucząc, że żadne z Boskich stworzeń nie może Go ogarnąć.
Następujące oświadczenia Biblii uczą, że w Bogu tkwią pewne niezrozumiałe dla nas rzeczy: “Rzeczy tajemne należą Panu Bogu naszemu, a jawne nam i synom naszym aż na wieki” (5 Moj.29:29); “Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane [niezgłębione]” (Ijob 5:8,9); “Izali tajemnice Boże wybadasz [w pełni zrozumiesz]? Albo doskonałości Wszechmocnego dościgniesz?” (Ijob 11:7); “Oto to są tylko części dróg jego [możemy pojąć niektóre Jego zarysy], lecz i ta trocha niewybadana [niezrozumiana], cośmy słyszeli od nich, a grzmot wielkiej możności jego któż zrozumie?” (Ijob 26:14); “Oto Bóg jest wielki, a poznać [w pełni zrozumieć] go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może [Jego odwieczność nie może być przez nas w pełni zrozumiała]” (Ijob 36:26); “Sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy (…) Wszechmogący