Epifaniczny tom 1 – rozdział 3 – str. 107

Elementy składowe i wyższe pierwszorzędne łaski charakteru Boga

zadowolona, a oni odniosą z tego korzyść. Dowodzi to słuszności Boskiej sprawiedliwości w postępowaniu z żydami i chrześcijanami, którzy częściowo świadomie zgrzeszyli przeciwko światłu i przywilejom odpowiednich dyspensacji i wieków.

Niektórzy mają trudności ze zrozumieniem, że Bóg jest sprawiedliwy karząc rodzaj ludzki śmiercią Adamową już po śmierci Jezusa, przez którą dostarczył On ceny okupu. Dlaczego – pytają – śmierć Adamowa nie ustała po śmierci Jezusa, skoro umarł On jako okup za wszystkich? Odpowiadamy na to, że jedną rzeczą jest zapewnienie ceny okupu, co Jezus uczynił Swą śmiercią, a inną rzeczą jest zapłacenie tej ceny w celu nabycia ludzkości. Zmartwychwstanie Jezusa jako istoty duchowej dało Mu stan, w którym nie potrzebował już dla Siebie Swego doskonałego człowieczeństwa, z jego prawem do życia i prawami życiowymi. Od tego czasu mógł On zatem używać go jako wartości w interesie innych. Tak więc od tego czasu mógł użyć go do wykupienia Adama i jego rodzaju. Zamiast jednak wykupić ich w ten sposób (jest On bowiem ubłaganiem za grzechy świata jak i Kościoła – 1Jana 2:2), w czasie Wieku Ewangelii poczytalnie wykupuje tylko Kościół (Żyd. 9:24), na rzecz którego pojawił się On przed oblicznością Boga, tak jak pierwsze typiczne pojawienie się Aarona z typiczną krwią dotyczyło tylko typu Kościoła – kapłanów i Lewitów (3Moj. 16:6). A zatem świat, nie będąc jeszcze wykupiony, pozostaje pod wyrokiem Adamowym, i dlatego umiera za grzech Adama z powodu żądań sprawiedliwości. Będzie on wykupiony w Tysiącleciu, kiedy Chrystus pojawi się po raz drugi ze Swoją zasługą przed oblicznością Boga, tak jak drugie typiczne pojawienie się Aarona w Świątnicy Najświętszej z typiczną krwią na rzecz typu świata – całego narodu Izraela – dokonywało pojednania za lud w odróżnieniu od kapłanów i Lewitów (3Moj. 16:15). Te dwa pojawienia się Aarona w Świątnicy Najświętszej za dwoma klasami Izraela zostały dostarczone przez Boga jako typy

poprzednia stronanastępna strona