Epifaniczny tom 1 – rozdział 3 – str. 128
Elementy składowe i wyższe pierwszorzędne łaski charakteru Boga
dobra z radosną wytrwałością pomimo przeszkód powstających na drodze Jego dzieł stworzenia i opatrzności oraz realizacji Jego planu to przykłady Jego mocy jako przymiotu charakteru. Gdy w Obj.4 i Ezech.1 pod symbolem lwa przedstawiony jest przymiot mocy Boga, powinniśmy rozumieć, że chodzi tam o moc Boga zarówno w znaczeniu przymiotu Jego istoty, jak i charakteru. Ponieważ jednak omówiliśmy już moc jako przymiot Jego istoty, tutaj zajmiemy się mocą jako przymiotem Jego charakteru.
Zatem moc jako przymiot charakteru oznacza siłę usposobienia i woli – umysłu i serca – przede wszystkim zgodnie z mądrością, sprawiedliwością i miłością, a drugorzędnie także z innymi zaletami umysłu i serca. Jest to łaska uniwersalna, a możemy ją nawet nazwać jedyną łaską uniwersalną, gdyż działając właściwie jest jedyną, która kieruje i wzmacnia każdą inną łaskę. Jej funkcja zatem jest przede wszystkim wykonawcza, ponieważ dzięki niej działają wszystkie inne zalety. Inne łaski zapewniają odpowiednie motywy, ta doprowadza do ich wykonania. Dostarcza motywom swej siły, która pobudza je do działania i dzięki instrukcjom mądrości doprowadza je do wykonania danej czynności. W ten sposób moc wiąże się z mądrością, sprawiedliwością i miłością. Relacja ta jest następująca: mądrość dostarcza właściwego planu do działania zgodnie ze sprawiedliwością i miłością. Następnie sprawiedliwość i miłość dostarczają głównych motywów do tego działania, a moc dodaje sprawiedliwości i miłości swą siłę, tak by mogły one ten plan zrealizować. Taki właśnie jest sposób działania czterech wyższych pierwszorzędnych przymiotów Boga w tworzeniu i realizowaniu Boskiego Planu Wieków. Jeśli chcemy zrozumieć moc jako przymiot Boskiego charakteru, koniecznym jest, abyśmy odpowiednio widzieli tę pierwszoplanową funkcję mocy. Słowem, jej funkcja jest przede wszystkim wykonawcza – wykonuje ona plany mądrości, zgodne ze sprawiedliwością i