Epifaniczny tom 1 – rozdział 3 – str. 80
Elementy składowe i wyższe pierwszorzędne łaski charakteru Boga
używany w ofierze pojednania – sprawiedliwość) i ludzkiej twarzy (miłość) (Ezech. 1:5-14; Obj. 4:6,7). W księdze Ijoba 37:22 podane są wszystkie cztery, dwa z nich wyraźnie, a dwa pod innymi terminami: „Wielki [Wszechmogący] w mocy, wszakże sądem [zdolnością rozpoznawania, tzn. mądrością] i ostrą sprawiedliwością ludzi [chętnie] nie trapi [miłość]”. Podobnie u Jer.9:24 są wskazane one wszystkie – wyraźnie lub zasugerowane: „Jam jest Pan, który czynię [co jest funkcją mocy] miłosierdzie [miłość], sąd [mądrość] i sprawiedliwość na ziemi; bo mi się to [moc, miłość, mądrość i sprawiedliwość] podoba, mówi Pan”. Te cztery przymioty są również przedstawione w 5Moj.32:4, częściowo zasugerowane, a częściowo wyrażone: „Skałę [wyraz Jego mocy], której sprawy są doskonałe; bo wszystkie drogi jego są sprawiedliwe [mądrość]. Boć jest Bóg prawdziwy [podstawa mądrości i miłości], a nie ma w nim nieprawości, sprawiedliwy i prawy [sprawiedliwość] jest”. Jest oczywiście wiele wersetów traktujących przynajmniej o jednym z Boskich przymiotów. I tak np. mądrość jako Boski przymiot jest przedstawiona u Rzym. 11:33, 34; Efez. 1:8; 1Tym. 1:17. Moc jako Boski przymiot jest przedstawiona w 1Moj.17:1; Psalm 115:3; Mat.19:26; Łuk.1:37; Obj. 19:6. Jest to także prawdziwe w odniesieniu do sprawiedliwości jako przymiotu Boga w 2Moj.20:4; Psalm 89:15; Jer. 50:7. Można to również w końcu powiedzieć o miłości jako przymiocie Boga u Jana 3:16; Rzym. 5:8; Tyt.3:4; 1Jana 4:8-10,19. Tak więc Pismo Święte potwierdza, że takie są Boskie przymioty.
W słynnym fragmencie, gdzie św. Piotr mówi nam o naszym powołaniu do chwały i cnoty, tzn. do charakteru takiego, jaki ma Bóg, te cztery przymioty, które mają być w nas rozwinięte, rozbija na siedem łask i jedną nabytą zdolność umysłową, tj. wiedzę, umiejętność – 2Piotra 1:3-7. Słowami wiara, cnota [(greckie arete – cnota, dzielność, męstwo – przypis tł.), której esencją jest nadzieja zwycięstwa; tak więc cnota użyta jest tutaj zamiast nadziei, która jako jedna z trzech głównych łask (1Kor. 13:13) powinna pojawić się na liście siedmiu