Epifaniczny tom 1 – rozdział 4 – str. 193
i wiarę w Chrystusa. Stają się oni przez to przyjaciółmi Boga, a Bóg staje się ich przyjacielem. Wierzymy, że wszyscy nasi czytelnicy osiągnęli przynajmniej stan przyjaźni z Bogiem.
Pożyteczne może być dla nas przyjrzenie się składnikom takiej przyjaźni. Pamiętajmy o tym, że grzesznik musi w duchu zawrócić z drogi, na jaką wkroczył, gdy opuszczał stan przyjaźni z Bogiem. Przywrócenie od dawna zniszczonej przyjaźni nie oznacza, że Bóg poniża się do zdegradowanego stanu umysłu i serca grzesznego człowieka, choć oznacza, że zniża się On w celu przywrócenia człowieka do stanu serca i umysłu, jaki istniał, zanim na świat wszedł grzech. Mając to na uwadze, będziemy w stanie dostrzec składniki przywróconej przyjaźni. Ze strony Boga oznacza to, że zachowuje On te same myśli i uczucia, jakie posiadał, zanim zerwana została przyjaźń między Nim a człowiekiem. Oznacza to również, że próbuje On odrodzić rodzaj ludzki do stanu, w którym może interesować się nim tak samo jak poprzednio, przejawiać to samo zaufanie do niego jak za dawnych dni, okazywać tę samą uprzejmość co wcześniej, udzielać tych samych dobrodziejstw jak w minionych dniach oraz dotrzymywać tego samego towarzystwa, jak czynił to niegdyś. Gdyby tego nie zrobił i w ten sposób nie odrodził ludzkości do poprzedniego stanu, nie mogłaby ona wypełnić swojej roli we wzajemnych relacjach zawierających się w przyjaźni między Bogiem a nią. Wszystkiego tego dokonuje na rzecz tych, którzy reagują na Jego zabiegi. W wyniku tego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, Bóg i niektórzy ludzie ponownie weszli w stan wzajemnej przyjaźni.
W przyjaźni tej widzimy działanie pokrewieństwa myśli, w ramach którego człowiek akceptuje Boskie myśli związane z przywróceniem przyjaźni. Umożliwia to takim ludziom nabywanie umysłowego pokrewieństwa z Bogiem i wzajemnie ze sobą. Przez odnawianie pokrewnych uczuć u tych, którzy się temu poddają, Bóg wprowadza ich w stan,