Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 241
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
jest chwała i charakter Boga (Psalm 79:9). Jego przebaczenie obejmuje nie tylko jednostki, lecz także Jego lud jako całość (Psalm 85:3). Jeśli spełnione zostaną odpowiednie warunki, jest gotowy przebaczyć nawet w trakcie karania za grzech (Psalm 99:8). Dokonuje pełnego dzieła przebaczenia (Psalm 103:12). Jego przebaczenie ma na celu poprawę grzesznika (Psalm 130:4). Zawsze jest gotowy spierać się z grzesznikiem w celu doprowadzenia go do pokuty (Izaj. 1:18; 43:26). Przebacza tak zupełnie, że zapomina nasze przebaczone grzechy (Izaj. 43:25). Usilnie zaprasza Swój odstępczy lud do powrotu i uzyskania przebaczenia (Izaj. 44:22). Zaprasza ludzi do szukania Swej przebaczającej miłości, kiedy możliwe jest jej uzyskanie, zachęcając ich łaskawym i pełnym przebaczenia przyjęciem (Iz.55:6,7). Prosi o reformę jako warunek przebaczenia (Jer.5:1,7; Ezech.33:14,15). W przeciwieństwie do wielu ludzi, którzy przebaczają, a jednak pamiętają i wypominają zło im uczynione, Bóg nie tylko przebacza, lecz także zapomina i nigdy z wyrzutem nie wypomina przebaczonych grzechów (Jer. 31:34; Ezech. 33:16). Jego przebaczenie obejmuje wszystkie grzechy, przestępstwa i wykroczenia (Jer. 33:8). W ten sposób podaliśmy streszczenie głównych tekstów Starego Testamentu traktujących o przebaczeniu Boga w odniesieniu do istot ludzkich.
Także i Nowy Testament ma wiele do powiedzenia na ten temat. Jego pierwszy rozdział podaje nam, że Bóg posłał Jezusa, by stał się Zbawicielem ludu Bożego od grzechu (Mat. 1:21). Bóg obiecuje przebaczać nam tak, jak my przebaczamy innym, lecz odmawia przebaczenia nam, jeśli my nie przebaczymy innym (Mat. 6:12-14; Mar. 11:26). Przypowieścią o dwóch dłużnikach (Mat. 18:23-35) ilustruje przebaczanie nam jako zachętę dla nas do przebaczania innym oraz powstrzymywanie się od przebaczania nam, jeśli my nie chcemy przebaczać innym. Nowy Testament bardziej wyraźnie niż Stary ukazuje przyczynę Boskiego przebaczenia – okupową ofiarę