Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 254
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
wyższej od doskonałej ludzkiej natury klasy restytucyjnej, oraz zdobycia przez nich urzędu głównych pomocników Chrystusa i Kościoła. W przypadku upadłych aniołów dzielność Boga doprowadzi do przywrócenia ich do poprzedniej pozycji i przywilejów, a w przypadku posłusznego świata doprowadzi ona do powrotu do ludzkiej doskonałości na obraz i podobieństwo Boga oraz do powodzenia w wiecznym życiu w raju. Owoce odważnego postępowania Boga będą widoczne także w przyszłych stworzeniach, które będą uczyć się mądrości z odważnego postępowania Boga oraz niebezpieczeństw związanych z wypełnianiem Jego chwalebnego planu wieków. Chwała niech będzie naszemu Bogu za Jego wielką odwagę!
Boska szczerość to następny drugorzędny przymiot, jaki pragniemy przestudiować. Łaska szczerości powstaje w wyniku kontrolowania przez wyższe pierwszorzędne łaski uczuciowego organu zamiłowania do ukrywania – skrytości – i tłumienia jego wysiłków do rządzenia naszym postępowaniem. Używając tego organu jako sługi prawdy i sprawiedliwości, rozwijamy taktowność jako niższą pierwszorzędną łaskę, którą przeanalizowaliśmy razem z innymi głównymi łaskami pierwszorzędnymi. Są jednak okoliczności, w których taktowność z towarzyszącą jej skrytością byłaby niewłaściwa i które w związku z tym w interesie prawdy i sprawiedliwości wymagają otwartości w mówieniu i działaniu. Łaską ujawniającą się w takich okolicznościach jest szczerość. Szczerość możemy zdefiniować jako zaletę serca i umysłu, która otwarcie mówi to, co w danych okolicznościach powinno być powiedziane. Ukrywanie niezbędnej prawdy byłoby nadużyciem skrytości, co niekiedy skończyłoby się złem dla innych – złem fizycznym, umysłowym, moralnym lub religijnym – podczas gdy wypowiedzenie potrzebnej prawdy często zapobiega złu dla danej osoby lub dla innych. Tak więc szczerość jest zaletą mniej lub bardziej związaną z wypowiadaniem rzeczy nieprzyjemnych lub niepochlebnych. Dlatego