Epifaniczny tom 1 – rozdział 7 – str. 388
Fałszywe poglądy niewiary na temat Boga
indziej jak tylko do „ciemnych otchłani dzikiego i poplątanego lasu”. Stwierdza nawet, że powinniśmy „iść przed siebie, aż w końcu albo wyjdziemy z drugiej strony lasu albo stwierdzimy, że nie ma w nim żadnej drugiej strony, a przynajmniej nie można jej odnaleźć”. Wyjaśnienie to dowodzi, że agnostycyzm odrzuca chrześcijańską zasadę, że Biblia jest źródłem i regułą wiary, a w jej miejsce stawia rozum jako źródło i regułę wiary. Skłania nas to do stwierdzenia, że pomimo oświadczenia Huxley’a, że agnostycyzm nie jest wyznaniem, lecz metodą badania spraw intelektu, trzeba przyznać, iż metoda ta ma za swą podstawę wyznanie – że rozum jest źródłem i regułą poznania.
Przypuszczamy, że Huxley używa słowa rozum w znaczeniu (1)naszej intuicji, dzięki której poznajemy prawdę pewnych zasad jako oczywistą samą przez się bez procesu jej analizowania; oraz (2) wiedzy, jaką zdobywamy dzięki wyłącznemu i właściwemu używaniu takiej intuicji. Intuicja ta jest częścią natury wrodzonych zdolności naszych władz umysłowych, moralnych i religijnych, które zajmują się obiektami, do których są dostosowane – samym sobą, światem i Bogiem – oraz warunkami, w jakich się znajdują. W ten sposób dzięki samoświadomości intuicyjnie wiemy, że istniejemy, a dzięki świadomości o świecie intuicyjnie wiemy, że istnieją inne osoby i stworzone rzeczy. Nasza świadomość Boga sprawia, że intuicyjnie wiemy o Jego istnieniu, ponieważ nasze władze umysłowe, moralne i religijne w swej naturze intuicyjnie wiedzą, że istnieją. Tak więc wrodzona natura tych władz sprawia, że są one intuicyjnie nam znane (1Kor. 2:11). Zdajemy sobie sprawę z tego, że różne wyznania nie dostrzegają rozumu w tych dwóch powyższych znaczeniach, a w sferze religii nie dopuszczają żadnego lub prawie żadnego z nich. Biblia jednak nie podziela takiego pomijania i lekceważenia rozumu. Zwraca się ona do niego, by sądził; sankcjonuje jego używanie, w przeciwnym razie bowiem jak Bóg mógłby prosić nas, abyśmy się z Nim spierali (Dz.Ap. 17:2, 11; 24:25; Izaj. 1:18)? Nigdzie