Epifaniczny tom 1 – rozdział 7 – str. 390
Fałszywe poglądy niewiary na temat Boga
Wydaje się ono słuszne dla indywidualnego rozumu odpowiednio usposobionej osoby. Tak więc agnostycyzm, który bazuje tylko na niewystarczającym przewodniku, nie może doprowadzić nas do zadowalających poglądów na temat istoty Boga czy też problemu istnienia. Zatem jako metoda wyznaniowo oparta na rozumie jako źródle i regule kwestii intelektualnych jest on nieodpowiedni do podjęcia zadania rozwiązania problemu Boga i wszechświata. Jest zatem z góry skazany na niepowodzenie w zakresie ustalenia prawdy dotyczącej Boga. Jako niewypał w zakresie rozwiązania omawianego tutaj problemu jest on teorią zdyskredytowaną.
W poprzednim paragrafie mówiliśmy o rozumie zbiorowym i indywidualnym. Przez ten pierwszy rozumiemy rozum jako władzę wszystkich, a przez ten drugi rozumiemy tę władzę jako obecną w każdej jednostce. Jako władza wrodzona jest on znamienną rzeczą – narzędziem wszelkiego postępu w sprawach intelektualnych. Choć jednak władza ta istnieje u wszystkich, doświadczalnie pojawia się tylko jednostkowo. Ponieważ u wszystkich nas władza ta nosi większe lub mniejsze znamiona niedoskonałości, indywidualny rozum jest inny u każdego, w zależności od dziedziczności, środowiska i wykształcenia. Dlatego nie znamy żadnego przykładu niedoskonałych ludzi, których indywidualny rozum byłby nieomylny i jako taki godny uznania za źródło i regułę spraw intelektualnych. Wprost przeciwnie: ze wszystkich stron otaczają nas liczne przykłady omylnego rozumu, ponieważ rozum każdej jednostki jest omylny. Zatem niemądrą rzeczą byłoby traktowanie rozumu – zbiorowego czy indywidualnego – jako źródła i reguły kwestii intelektualnych, ponieważ od samego początku jesteśmy przez niego skazani na błąd. Poza tym agnostycyzm zwodzi swych wyznawców: twierdzi, że kieruje się rozumem zbiorowym – racjonalną intuicją i zdobytą wiedzą, która przemawia do wszystkich – podczas gdy w istocie rzeczy kieruje się on rozumem indywidualnym – tylko tym, co przemawia do jednostki. W wyniku tego rozum każdej jednostki, inny od rozumu wszystkich pozostałych ludzi, staje się dla niego