Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 479
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
Jehowa nazwie go – sprawiedliwość nasza. Oto przypadki gwałcenia gramatyki popełniane niemal we wszystkich trynitarskich tłumaczeniach przy oddawaniu tych bardzo podobnych tekstów: czasownik w stronie czynnej – nazwie – oddali jako czasownik w stronie biernej – będzie nazwany; podmiot tego czasownika w stronie czynnej – Jehowa – uczynili dopełnieniem, a dopełnienie tego czasownika – go – uczynili jego podmiotem – on będzie nazwany. Błąd na temat trójcy bardzo zaślepił tłumaczy na te podstawowe elementy składni hebrajskiej. W poprawnym tłumaczeniu pierwszy tekst dowodzi, że Jezus nie jest Jehową, podczas gdy błędne tłumaczenie tych obydwóch wersetów czyni Jehową Jezusa i Kościół, co według trynitarskiej zasady dałoby nam 144 003 w jednym! W poprawnym tłumaczeniu Jer. 23:6 bardzo wyraźnie odróżnia Jehowę od Chrystusa, a Jer. 33:16 Jehowę od Kościoła! Tekst ten potwierdza nasz punkt widzenia.
Psalm 110:1 dowodzi, że Jezus nie jest Jehową: „Rzekł Pan [w hebrajskim Jehowa] Panu [w hebrajskim adon, nie Jehowa] memu [Dawida]: Siądź po prawicy mojej dokąd nie położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich”. Są oni tutaj wyraźnie od siebie odróżnieni. Dokładnie widać, że nasz Pan nie jest Jehową. Izaj. 6:1, 3, 5, 8, 11, 12 mówi o naszym Panu Jezusie i Jehowie jako o oddzielnych i różnych Istotach. W w. 1, 8, 11 hebrajskie słowo adonai dotyczy naszego Pana Jezusa, podczas gdy w w. 3, 5, 12 użyte jest hebrajskie słowo Jehowa. W w. 8 w zdaniu „Kto nam pójdzie?” słowo „nam” dotyczy ich obydwóch. Jezus pyta tutaj: „Kogoż poślę, a kto nam pójdzie?” Fakt, że w tym rozdziale użyte są te dwa słowa – adonai oraz Jehovah – pierwsze w odniesieniu do Jezusa, a drugie w odniesieniu do Boga, dowodzi że Jezus nie jest Jehową, co dowodzi z kolei, iż jest On Przedstawicielem Jehowy, a nie samym Jehową. Obala to doktrynę trójcy, ponieważ dowodzi, że tylko Ojciec jest Najwyższą Istotą, a Jezus Jego podwładnym,