Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 510
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
Dlaczego Bóg wymagał od naszego Pana tak surowych prób zanim wyniósł Go do Boskiej natury? Pragnął Przedstawiciela, na którym mógłby całkowicie polegać, że zawsze będzie stał po Jego stronie – stronie prawdy i sprawiedliwości – i że pozostanie wierny Jemu bez względu na wszelkie przeciwieństwa i naciski. Dlatego zwlekał z Jego wyniesieniem do chwili, aż przez posłuszeństwo w karnacji, jak również życie i śmierć udowodnił On, że jest tego godny: „Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc, i bogactwo i mądrość i siłę i cześć i chwałę i błogosławieństwo” (Obj.5:12). Skoro otrzymał je po tym, jak został zabity, co wynika z Mat.28:18 oraz przed chwilą zacytowanego wersetu, nie posiadał ich wcześniej, a zatem przed Swą śmiercią nie posiadał Boskiej natury. Doktryna trójcy nie jest w stanie oprzeć się Biblii i zawartemu w niej planowi Boga. Fakt wzbudzenia Jezusa w zmartwychwstaniu do Boskiej natury zadaje śmiertelny cios doktrynie trójcy, co jak wierzymy jest oczywiste dla naszych czytelników.
Po udowodnieniu, że nasz Pan nie jest Wszechmogącym Bogiem, a więc że doktryna trójcy jest nieprawdą, przejdziemy obecnie do omówienia Ducha Świętego w relacji do doktryny trójcy jako naszego dwunastego ogólnego argumentu przeciwko niej. Najpierw krótko zdefiniujemy Ducha Świętego: jest on (1) mocą, wpływem oraz (2) usposobieniem Boga – albo w Nim Samym, albo w tych, którzy pozostają w harmonii z Nim. Jedna lub druga z tych definicji odpowiada każdemu przypadkowi wystąpienia w Biblii wyrażenia Duch Święty. Podamy teraz dowody prawidłowości tej definicji: najpierw w pierwszym, a potem w jej drugim znaczeniu. Z Łuk.1:35 jasno wynika, że Duch Święty jest Boską mocą i wpływem: „Duch Święty zstąpi na cię, a moc Najwyższego zacieni cię”. Duch Święty jest tutaj zdefiniowany jako moc Najwyższego. Skąd to wiemy? Ponieważ używając tego języka, Gabriel użył paraleli, która jest jednym ze sposobów tworzenia przez Żydów poezji. Podczas gdy poezja angielska