Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 512
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
w takich świętym umysłem, świętymi uczuciami oraz świętą wolą. W czasie Wieku Ewangelii jest to duchowe usposobienie w świętych, zapoczątkowane w nich przy ich spłodzeniu z Ducha i rozwijane aż do doskonałości przez Ducha (w znaczeniu mocy), Słowo i opatrzność Boga działającą w nich i na nich. Jest on zatem nazywany u świętych: Duchem [usposobieniem] Boga i Chrystusa (Rzym.8:9,14; Filip 1:19; 1 Piotra 4:14); Duchem [usposobieniem] świętości (Rzym.1:4); Duchem synostwa [synowskim usposobieniem wobec Boga] w kontraście do służalczego, tchórzliwego i oportunistycznego usposobienia (Rzym.8:14,15); Duchem cichości [cichym usposobieniem] (Gal.6:1); Duchem mocy [silnym usposobieniem], miłości [miłującym usposobieniem] zdrowego zmysłu [mądrym usposobieniem] w kontraście do Ducha strachu [tchórzliwego usposobienia] (2 Tym.1:7); Duchem prawdy [usposobieniem tworzonym w nas przez prawdę – Jan 17:17] (Jan 14:17); Duchem [usposobieniem] prawdy w kontraście do Ducha błędu [błędnego usposobienia] (1 Jan 4:6); Duchem obietnicy [usposobieniem tworzonym w nas przez obietnicę potwierdzoną przysięgą] (Efez.1:13,14); czuwającym Duchem [usposobieniem] w kontraście do Ducha snu [sennego usposobienia] (Rzym.11:8, 1 Kor.16:13) ; Duchem mądrości, zrozumienia, rady, mocy, wiedzy i czci [usposobieniem, które jest mądre, rozumiejące, praktyczne, silne, inteligentne i bojące się Boga] (Iz.11:2);Duchem chwał [chwalebnym usposobieniem ponieważ upodabnia on nasz charakter do chwalebnego podobieństwa Boga] (1 Piotra 4:14); Duchem, który jest od Boga [Boskim usposobieniem] w kontraście do Ducha tego świata [światowego usposobienia] (1 Kor.2:12) oraz Duchem [duchowym usposobieniem] w kontraście do ciała [cielesnego usposobienia] (Rzym.8:5-9; Mat.26:41; Gal.5:16-25).
Wszystkie te wersety wyraźnie dowodzą, że wymieniany w nich Duch Święty to Boskie usposobienie – albo w Nim Samym, albo w osobach pozostających w harmonii z Jego usposobieniem.