Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 525

Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga

słowem powinno być i, a nie to jest. Ponieważ pierwsza część w. 20 wykazuje, że Jezus udzielił nam zrozumienia Boga jako Onego Prawdziwego, w którym jesteśmy, jak również w Jego Synu, wyrażenie „ten ci jest prawdziwy Bóg” odnosi się oczywiście do Ojca, co przyznają obecnie najzdolniejsi z trynitarzy.

      Wyraźna mniejszość trynitarzy używa wyrażenia: „Bóg był w Chrystusie, świat z samym sobą jednając” (2Kor. 5:19) jako dowodu, że Chrystus jest Wszechmogącym Bogiem. Zauważmy jednak, że w wierszu tym, a także w w. 18, 20, 21 Bóg jest wyraźnie odróżniany od Chrystusa. W. 18, 19, 20, 21 nie tylko dowodzą bowiem, że dokonują Oni innych rzeczy w dziele pojednania, lecz wskazują także, że tym pojednanym jest Bóg, a nie Jezus, i że Bóg użył Jezusa do dokonania dzieła pojednania. Co więcej, greckie słowo oddane tutaj jako „w” powinno być przetłumaczone „przez”, jak dzieje się to w wielu innych miejscach, ponieważ to właśnie przez Chrystusa dokonuje się pojednanie. Rzym. 5:10,11, a także 2Kor. 5:18-21 dowodzą tego samego. A zatem wiersz ten nie uczy, że Jezus jest Wszechmogącym Bogiem, ponieważ nie jest On w nim nawet nazwany bogiem w znaczeniu rzeczownika pospolitego, a cóż dopiero imienia własnego, którym nazywany jest tutaj tylko Ojciec. 1Tym. 3:16, „Bóg objawiony jest w ciele” był poprzednio używany jako dowód trójcy. Jednak słowo „Bóg” błędnie zostało wprowadzone do tego tekstu zamiast słowa który, co przyznają obecnie wszyscy trynitarze i co można zauważyć w odnośniku do tego wiersza w przekładzie A.R.V. lub w krytycznych uwagach do tekstów.

      Niektórzy jako dowód trójcy przytaczają też Tyt. 2:13. Aby znaleźć w nim swą myśl, tłumaczą stosowne słowa następująco: „objawienia chwały naszego Wielkiego Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa”. Taki przekład nie jest preferowany przez większość wykształconych trynitarzy, choć oczywiście jest to przekład dopuszczalny. W przekładach A.V., A.R.V. oraz większości współczesnych tłumaczeń to Ojciec, a nie nasz Pan Jezus jest nazywany tutaj Bogiem. Fakt, że w poprawnym tłumaczeniu Paweł nigdy nie nazywa Jezusa Bogiem, lecz zawsze kontrastuje Go jako Pana z Ojcem jako Bogiem rozstrzyga,

poprzednia stronanastępna strona