Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 109
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
1Kor. 15, szczególnie wersety 21,23,47, 48. Według naszego zrozumienia, należy wstawić słowo go, tj. Eliasza, a czasownik widzieć powinien być oddany jako uznawać, do czego sprowadza się też znaczenie słowa ujrzeć – raah w 2Król. 2:10: „jeśli mnie ujrzysz [będziesz uznawać], gdy będę zabierany od ciebie”. Zauważamy, że w tym wersecie kursywą podane są także słowa „gdy będę”, a więc zostały one wstawione, nie mając odpowiedników w tekście hebrajskim. Zgodnie z podanym powyżej wyjaśnieniem tego wersetu przez naszego Pastora uważamy, że powinien on być dokończony następująco: „jeśli będziesz mnie uznawać, dopóki nie zostanę zabrany od ciebie i gdy będę zabierany od ciebie”. Prosimy Czytelników o ponowne przeczytanie naszego wyjaśnienia tego wersetu wraz z dowodami przytoczonymi na temat tłumaczenia słowa raah, oznaczającego w powyższym wersecie uznawać. Pamiętając o warunku podanym Elizeuszowi przez Eliasza (2Król. 2:10), od spełnienia którego zależało otrzymanie przez tego pierwszego błogosławieństw zawierających się w urzędzie następcy Eliasza, zauważamy stosowność zwrócenia przez Pana uwagi na fakt, że Elizeusz spełnił ten warunek: że uznawał Eliasza aż do rozdzielenia i w trakcie rozdzielenia. Dlatego fakt ten jest stwierdzony przez Pana dla odnotowania, że Elizeusz wypełnił warunek niezbędny do otrzymania pożądanego błogosławieństwa, by podkreślić stosowność otrzymania przez Elizeusza pożądanego urzędu, wraz z towarzyszącymi mu błogosławieństwami.
(59) Antytyp potwierdza oczywiście, że ten zarys typu wypełnił się w doświadczeniach każdej jednostki przechodzącej proces rozdzielania. W każdym przypadku, zanim nastąpił zupełny podział, klasa Elizeusza rzeczywiście uznawała oddzielających się braci w czasie trwania procesu rozdzielania, to znaczy uznawała ich, sympatyzowała i współpracowała z nimi, choć ze zmniejszającym się zapałem w miarę trwania procesu