Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 114
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
siostra Seibert odmówiła przyjęcia wyciągniętej ręki autora. W ten sam sposób potraktowali go A.H. MacMillan oraz C.J. Woodworth. Kampania „unikania tych, którzy powodują podziały między wami” szybko przeszła z Bethel na zewnątrz, od zboru do zboru. Wyłączanie to stało się tak wyraźne, że wielu ludzi z Towarzystwa uważa, że bracia z „opozycji” znajdują się w klasie wtórej śmierci i nie zauważa ich nawet wtedy, gdy mija ich na ulicy. Zgodnie z tą kampanią wyłączania „obecne kierownictwo” oraz wielu pielgrzymów, starszych itd. odsuwa wiernego Eliasza od związków z braćmi z Towarzystwa. Antytypiczny Elizeusz rzeczywiście nie widzi, nie uznaje już antytypicznego Eliasza! W ten sposób zauważamy, jak także i w tym przypadku odpowiadają sobie fakty typu i antytypu. Na podstawie powyższych wyjaśnień widoczne staje się to, jak bezzasadna jest krytyka F.H. McGee pod adresem poglądu autora na temat słowa raah.
(65) Czwartą działalnością Elizeusza było rozdarcie swych własnych szat na dwie części. W symbolach Biblii szaty reprezentują nasze łaski serca i umysłu. „Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość”. „Przyobleczcie się w szatę pokory” (Kol. 3:12, 13; 1Piotra 5:5). Inne wersety dotyczące tej samej myśli przychodzą na umysł każdego studenta Biblii. Rozdarcie szat wydaje się przedstawiać zadawanie gwałtu łaskom, a rozdarcie ich na dwie części wydaje się przedstawiać tak wielki gwałt zadany łaskom, że rozdziera je on na dwie części i w ten sposób demaskuje czyjąś dwulicowość, która jest cechą Wielkiej Kompanii (Jak. 1:8). Ta czynność Elizeusza wydaje się znajdować stosowny antytyp w gwałcie w stosunku do prawdy, sprawiedliwości i miłości popełnionym przez J.F. Rutherforda i jego zwolenników przeciwko tak zwanej „opozycji”. Jako ilustrację tego rażącego, niebiblijnego postępowania odwołujemy się do „Przesiewań żniwa” J.F.