Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 124
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
powinniśmy oczekiwać, że byliśmy świadkami tego, jak w czasie rozdzielania Eliasza i Elizeusza każda jednostka z Maluczkiego Stadka została oddzielona od każdej jednostki z Wielkiej Kompanii. Staraliśmy się to podkreślić w poprzednim akapicie. Powinniśmy jednak oczekiwać następujących rzeczy, które rzeczywiście widzieliśmy w antytypie: (1) Maluczkie Stadko jako takie tracące kontrolę nad pracą publiczną; (2) Wielka Kompania jako taka zdobywająca taką kontrolę; (3) wystąpienie klasowego rozdzielenia tych dwóch klas; (4) pojawienie się indywidualnego rozdzielania wielu jednostek z obydwu klas; (5) dezaprobata serca wobec postępowania wodzów Wielkiej Kompanii ze strony wielu jednostek z Maluczkiego Stadka, które jeszcze nie oddzieliły się od związków z wodzami Towarzystwa i ich pracą, tj. oddzielenie wewnętrzne; (6) oszołomienie wielu jednostek z Maluczkiego Stadka, stopniowo ustępujące miejsca zrozumieniu warunków i wydarzeń po biblijnym ich wyjaśnieniu; (7) na koniec, i przede wszystkim, klasowe wypełnienie się każdego szczegółu typu. Widzieliśmy każdą z tych rzeczy. Wiemy zatem, że antytyp rozdzielenia Eliasza i Elizeusza rzeczywiście i prawdziwie miał miejsce, choć nie dobiegł on jeszcze końca u wszystkich osób.
(73) W innych typach Pan podaje nam inne aspekty rozdzielenia Maluczkiego Stadka i Wielkiej Kompanii. Jednym z nich jest prowadzenie Kozła Azazela przez Najwyższego Kapłana Świata; innym jest poświęcenie Lewitów (4Moj. 8:5-26), a także ogólny opis ich samych oraz ich pracy w odróżnieniu od kapłanów i ich pracy (4Moj. 3:4; 7:1-9). W tym pierwszym typie Najwyższy Kapłan Świata jest przedstawiony jako sprzeciwiający się błędom w doktrynie i praktyce w klasie Kozła Azazela, tj. jej rewolucjonizmowi, a przez taki sprzeciw wpędza ich w ręce człowieka na to wyznaczonego. Częścią Najwyższego Kapłana Świata są tylko ci, którzy wiernie biorą udział w tej pracy, nie chwilowo, lecz do