Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 127
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
przed wodzami, którzy zostali objawieni jako członkowie Wielkiej Kompanii, właściwym jest ogłaszanie ich jako należących do Wielkiej Kompanii. Żyjemy bowiem obecnie w czasie, o którym mówił on w R 5950, kol. 1, ak. 4: „Potem [po rozdzieleniu, a przed trąbą powietrzną] klasa Eliasza, klasa Maluczkiego Stadka, zostanie wyraźnie objawiona, odrębna i różna od Wielkiej Kompanii”. Komitet redakcyjny Pastoralnego Instytutu Biblijnego w próbnym egzemplarzu „Sztandaru Biblijnego” oraz w nr 1 „Zwiastuna Królestwa” bardzo właściwie przedstawił myśl, że znajdujemy się w okresie Epifanii drugiego adwentu Pana. Można się zastanawiać, w jaki sposób potrafią zharmonizować to ze swym innym poglądem, że od chwili śmierci „onego Sługi” nie nadeszło żadne światło. Skoro jesteśmy w okresie jasnego świecenia, oczywiste jest, że prawda musi świecić coraz bardziej.
(76) Tak więc Epifania (jasne świecenie) to okres, w którym Wielka Kompania jest objawiana jako odrębna i różna od Maluczkiego Stadka (1Kor. 3:11-15). Pan prowadzi tę pracę Epifanii, podając wstępne promienie światła Epifanii, tego samego dnia (16 października 1916 roku) demaskując przeciwne ambicje niektórych braci zarówno w Anglii, jak i w Ameryce, tj. w obydwu domach Bethel, i rozpoczynając objawianie ich biblijnego znaczenia około 4 miesiące później w Anglii. Z tego powodu nie jest zabronionym sądzeniem mówienie o stronniczych zwolennikach Towarzystwa (w świetle Epifanii objawianych jako należących do Wielkiej Kompanii), że należą do tej klasy. Czasami równie szkodliwe jest niedokonanie takiego ogłoszenia po tym, gdy Pan objawi już Swój sąd, jak ogłaszanie sądów, zanim Pan je objawi. Są wszelkie powody, by wierzyć, że wstrzymywanie się z tym ogłoszeniem po objawieniu sądu przez Pana, jak próbował czynić to Komitet Pastoralnego Instytutu Biblijnego oraz wielu z jego zwolenników, wyrządziło wielką szkodę wśród ludu Bożego. W obecnych