Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 128
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
okolicznościach jest więc nie tylko dozwolone, lecz bardzo konieczne dla ochrony Maluczkiego Stadka, by sądzić nie przed czasem, lecz po czasie.
(77) Powyżej stwierdziliśmy (lecz nie udowodniliśmy, choć wykazaliśmy jego zgodność z biblijnym użyciem w innych przypadkach) fakt, że chociaż sam typ Eliasza i Elizeusza (2Król. 2:11-14) tego nie pokazuje, antytyp dowodzi, że między rozdzieleniem antytypicznego Eliasza i Elizeusza oraz wstąpieniem tego pierwszego do nieba występuje pewien odstęp czasu, w którym w antytypie rozgrywają się wydarzenia ze służby antytypicznego Elizeusza. Z tego powodu antytypiczny Eliasz pozostaje na świecie przez długi czas po tym, gdy antytypiczny Elizeusz otrzymuje płaszcz. Obecnie pragniemy podać wiele dowodów, które wyraźnie to potwierdzają.
(78) Uważamy, że potwierdzają to przedstawione powyżej historyczne fakty. Dowiedliśmy pełnej równoległości typu i antytypu w odniesieniu do siedmiu wydarzeń podanych o Elizeuszu w 2Król. 2:12-14 oraz w odniesieniu do działań przyjaciół z Towarzystwa. Doświadczenie dowodzi jednak, że Maluczkie Stadko nie opuściło świata w trąbie powietrznej, której jeszcze nie ma. Pamiętajmy, że wszystko to, co jest pokazane w rozdzieleniu obydwu proroków, a także w wydarzeniach poprzedzających ich rozdzielenie, znalazło swój antytyp w podanych powyżej wydarzeniach. W antytypie występuje więc odstęp czasu, ponieważ potwierdzają go odnośne fakty. Oznacza to więc, że historyczne fakty dowodzą, iż między rozdzieleniem antytypicznego Eliasza i Elizeusza oraz opuszczeniem ziemi przez Eliasza występuje odstęp czasu, w którym mają miejsce wydarzenia będące antytypem służby Elizeusza.
(79) Psalm 46:2-5 dowodzi, że Maluczkie Stadko będzie na świecie przez całą rewolucję (1Król. 19:11, 12). Pozostając zatem w ciele, będzie ono świadkiem rewolucji, która obali symbolicznego smoka, bestię i obraz bestii. Obj. 16:18-20; oraz 18:9