Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 135
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
Eliasza i Elizeusza oraz opuszczeniem ziemi do nieba przez antytypicznego Eliasza występuje odstęp czasu, w czasie którego wykonywane są czyny pokazane przez Elizeusza w Drugiej Księdze Królewskiej.
(85) Nie wchodząc w wyjaśnianie znaczenia typu, przedstawiamy namaszczenie Chazaela przez Elizeusza (2Król. 8:7-13) jako antytyp czegoś, co ma miejsce przed rewolucją. Potwierdza to zarówno kolejność wydarzeń w 2Król. 8 i 9, jak i stwierdzenie podane w 1Król. 19:15-18, gdzie dowiadujemy się, że ci, którzy unikają symbolicznego miecza Chazaela, (z pewnymi wyjątkami) zostaną zabici przez symboliczny miecz Jehu. Ponieważ – jak dowiedliśmy powyżej – Jehu reprezentuje rewolucjonistów i z pewnymi wyjątkami zabije tych, którzy unikną miecza Chazaela, Chazael musi rozpocząć swe dzieło zabijania symbolicznym mieczem, zanim rozpocznie je Jehu. Elizeusz namaścił Chazaela (2Król. 8:7-15 słowami, a nie oliwą. Podobnie Eliasz nie namaścił Elizeusza oliwą, lecz swym płaszczem (1Król. 19:19-21), ale nie uczynił tego – jak utrzymuje F.H. McGee – w dniu ich rozdzielenia. Namaszczenie Chazaela, by rozpoczął swe dzieło zabijania, miało miejsce przed namaszczeniem Jehu (2Król. 9:1-10), by ten zapoczątkował rewolucję w Izraelu. Wynika z tego, że Elizeusz namaszczający Chazaela ileś lat po otrzymaniu płaszcza reprezentuje coś, co po oddzieleniu się od Maluczkiego Stadka czyni Wielka Kompania przed namaszczeniem rewolucjonistów do rewolucji. Wynika więc z tego, że między rozdzieleniem antytypicznego Eliasza i Elizeusza a opuszczeniem tej ziemi przez antytypicznego Eliasza (ponieważ Maluczkie Stadko odchodzi dopiero na początku anarchii) występuje odstęp czasu, w którym mają miejsce czyny reprezentowane przez Elizeusza w 2 Księdze Królewskiej.
(86) Ściśle związany z poprzednim argumentem jest kolejny, zaczerpnięty z 1Król. 19:18. Jak przed chwilą wyjaśniliśmy, poprzednie wersety mówią, że Chazael, Jehu i Elizeusz