Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 67
OSTATNIE POKREWNE CZYNNOŚCI
ELIASZA I ELIZEUSZA
2 Król. 2: 8-14
UDERZENIE JORDANU – ROZDZIELENIE WÓD – ROZWAŻENIE NIEKTÓRYCH ZARZUTÓW – MARSZ I ROZMOWA POZA JORDANEM – SUGESTIA ELIASZA I ODPOWIEDZI ELIZEUSZA – ROZDZIELENIE – RYDWAN – KONIE I JEŹDŹCY – CZYNNIK ROZDZIELAJĄCY – CHRONOLOGICZNA KOLEJNOŚĆ WYDARZEŃ Z 2 KRÓL. 2:12-14 INNA OD KOLEJNOŚCI ICH ANTYTYPÓW – SIEDMIORAKIE CZYNNOŚCI ELIZEUSZA: SPOŁECZNOŚĆ, TRZYKROTNE WOŁANIE ELIZEUSZA, ZERWANIE SPOŁECZNOŚCI, ROZERWANIE PŁASZCZA, POCHWYCENIE PŁASZCZA ELIASZA, DRUGIE UDERZENIE JORDANU, PRZEKROCZENIE RZEKI – PIERWSZY NIEZBITY DOWÓD, ŻE STRONNICY TOWARZYSTWA SĄ ANTYTYPICZNYM ELIZEUSZEM – DRUGI DOWÓD – OSTRZEŻENIE PRZED ŁATWYM NIEPOROZUMIENIEM – PODZIAŁ NIEPEŁNY – „SĄDZENIE” – ODSTĘP CZASU POTWIERDZONY DZIEWIĘCIOMA ARGUMENTAMI – MYŚLI KOŃCOWE – PYTANIA BEREAŃSKIE.
„Eliasz … uderzył wody … a gdy szli dalej rozmawiając, oto rydwan ognisty i konie ogniste oddzieliły ich od siebie … Elizeusz podniósł płaszcz Eliasza … i uderzył nim wody” (2Król. 2:8, 11, 12, 14).
Lud Pana w ostatnich kilku latach dużo słyszy o końcowych wspólnych doświadczeniach proroków Eliasza i Elizeusza. Przez ostatnie 16 miesięcy swego życia „on Sługa” pisał i mówił na ten temat równie dużo, jak na każdy inny. Zarówno przed, jak i po jego odejściu lud Pana dyskutuje o tym. Autor także brał udział w tej dyskusji, jako jeden z nich. By obalić nasze zrozumienie tego tematu, podjęto drukiem dwie szczególne próby: jedna z nich pochodzi od J.F. Rutherforda w „Strażnicy” z 15 lutego 1918, a druga od F.H. McGee w czymś, co jest zatytułowane „Ważny list do wszystkich braci”, rozpowszechnianym przez Komitet Pastoralnego Instytutu Biblijnego wraz z jego aprobatą i załączony w „Biuletynie Komitetu” z września 1918.