Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 80
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
w którym stwierdza on, że uderzenie to należy do przyszłości (R 5950, ak. 2): „Coraz bardziej przekonujemy się, że uderzenie rzeki Jordan przez Eliasza, w wyniku czego jej wody zostaną rozdzielone, obrazuje potężną pracę, jaka jeszcze ma być wykonana, najwyraźniej w bardzo niedalekiej przyszłości”. Oto nasza odpowiedź: Uważamy, że (1) Pan użył jego umysłu, by tymi słowami zapowiedzieć drugie uderzenie, chociaż „on Sługa” nie był tego świadomy; (2) że chociaż prawdą jest, że znajdujemy jego dwie różne wypowiedzi na ten temat, oddając sprawiedliwość naszemu drogiemu Pastorowi, a także w harmonii z jego często powtarzanymi słowami, że proroctwa i typy związane z próbą charakteru nie mogą być wyraźnie zrozumiane przed wypełnieniem się – należy stwierdzić, że pewność odnośnie któregokolwiek z tych poglądów mogła zostać osiągnięta dopiero po zakończeniu się prób związanych z wypełnieniem się tego typu oraz jego dwóch następnych i ściśle związanych typów. Teraz, gdy dobiegły końca próby związane z ich wypełnieniem się, widzimy, że prawidłowe są jego słowa z R 5846 w odniesieniu do pierwszego uderzenia, a zdanie z R 5950 ak. 2 nie jest prawidłowe dla pierwszego, lecz dla drugiego uderzenia. Nie powinniśmy więc upierać się przy tym drugim jako wiążącym dowodzie pierwszego uderzenia.
(21) Jedną z budzących sprzeciw rzeczy w pismach J.F. Rutherforda oraz F.H. McGee jest to, że cytują oni pewne fragmenty z pism br. Russella, które ich zdaniem sprzyjają ich poglądowi, a nie cytują tych fragmentów, które zawierają inną myśl, w ten sposób nie oddając sprawiedliwości „onemu Słudze”. Nasza metoda traktowania różnych sformułowań „onego Sługi”, gdy wydają się one sprzeczne, polega na próbie harmonizowania ich na tyle, na ile jest możliwe, tak jak harmonizowalibyśmy pozorne sprzeczności w Biblii. Kiedykolwiek takie harmonizowanie nie jest możliwe, staramy się trzymać tego sformułowania jego opinii, które wydaje się najbardziej