Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 84
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
musi być rozdzieleniem reprezentowanym przez oddzielenie Eliasza od Elizeusza. Miało to miejsce prawie osiem miesięcy po zakończeniu się pierwszego uderzenia Jordanu.
(26) F.H. McGee i jego współpracownicy w Komitecie zaprzeczają obecnie, że podział, jaki nastąpił wśród ludu Bożego w lecie roku 1917, był rozdzieleniem antytypicznego Eliasza i Elizeusza. Oczekują takiego rozdzielenia w przyszłości, ponieważ najwyraźniej wierzą teraz, że Jordan nie doznał jak dotąd swego pierwszego uderzenia. Nie tylko nie są w stanie zharmonizować swego zaprzeczenia z faktem, że w antytypie aż do rozdzielenia miała panować harmonia, lecz z biblijnego punktu widzenia wcale nie potrafią też wyjaśnić podziału, jaki miał miejsce. Przyznają, że nie potrafią! Odrzuciwszy światło, jakie kiedyś widzieli na ten temat, obecnie kroczą w częściowej ciemności, a proponowane przez nas wyjaśnienie dyskredytują i opacznie przedstawiają – wyjaśnienie, które po dokładnym zbadaniu okaże się w harmonii z obrazem, faktami tego przypadku oraz różnymi stwierdzeniami „onego Sługi”. Większość tego Komitetu uważała kiedyś, że wyjaśnienie to jest prawidłowe, co można zauważyć na podstawie podpisanego przez nich oświadczenia pod tytułem „List do międzynarodowych studentów Biblii”, opublikowanego 1 marca 1918 roku, pierwsza strona, ostatni akapit pierwszej kolumny, rozpoczynając od czwartej linii od dołu: „Jakby posiadając dar starożytnych proroków, wypatrywał on doświadczeń ostatnich członków Kościoła i wydawał się przeczuwać szczególnie ognistą próbę i wielkie złudzenie, jakie miało się przetoczyć przez szeregi ludu prawdy i dokonać spustoszenia wśród ogromnych rzesz częściowo poświęconych, nie zwodząc jedynie ‘samych wybranych’. Niestety, w tak krótkim czasie po odejściu naszego drogiego Pastora, te poważne zapowiedzi spełniły się w całości na całym świecie! Ta ognista próba okazuje się tak subtelna i tak wnikliwie