Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 88
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
w 2Król. 2:9: „Rzekł Eliasz do Elizeusza: Proś, co mam dla ciebie uczynić, zanim zostanę wzięty od ciebie. Elizeusz zaś odpowiedział: Proszę, niech będą ze mnie dwie części [klasy] w twoim duchu [mocy, urzędzie]”. Ten konkretny antytyp nie przeczy ani nie unieważnia naszego wyjaśnienia antytypicznego marszu i rozmowy z wersetu 11, lecz wyjaśnienie to nie odnosi się do wersetu 9, który dzięki Bogu dostrzegamy w jego cudownym pięknie.
(31) W formie wstępu do naszego wyjaśnienia pragniemy przypomnieć naszym drogim Czytelnikom, że według naszej wiedzy, podając typ klasowy, Bóg zawsze podaje go z punktu widzenia obrazu skończonego. W antytypie chodzi więc tylko o tych, którzy trwają w odnośnej kwestii aż do końca. Jako dobre ilustracje tego faktu można przytoczyć przykłady z obrazu obydwu uderzeń Jordanu. Wiemy, że niektórzy z tych, którzy okazali się członkami Wielkiej Kompanii, tymczasowo brali udział w pierwszym uderzeniu Jordanu, lecz nie kontynuowali go do końca lub nie uderzali w duchu i mocy antytypicznego Eliasza. Nie uczestnicząc w skończonym akcie, nie są oni zatem częścią antytypu Eliasza uderzającego Jordan – nie ma ich w skończonym obrazie. Podobnie, wielu członków Maluczkiego Stadka brało udział w drugim uderzeniu Jordanu, lecz nie uderzało w duchu Elizeusza. Z tego powodu są oni wyłączeni ze skończonego obrazu uderzania Jordanu przez Elizeusza. Zasadę tę widać także w obrazie antytypicznych 300 jako składających się tylko z Maluczkiego Stadka. Tymczasowo i w duchu innym od ducha Maluczkiego Stadka niektórzy utracjusze koron atakowali jednak doktryny Boskiego prawa królów, kleru, arystokracji i świata pracy w czasie antytypicznej pierwszej bitwy Gedeona. Nie kontynuowali jednak tego do końca trąbienia antytypicznej trąby lub też trąbili w duchu obcym duchowi Maluczkiego Stadka. Z tego powodu nie znajdują się oni w skończonym obrazie antytypicznych 300, lecz w skończonym