Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 90
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
przypadkach odbyło się to przez czyny, a nie przez słowa. Prowadzi to do pytania: Jakie to były czyny, które Bóg uznaje za sugestię proszenia o pożegnalny dar oraz za odpowiedź na taką sugestię? Wyraźnie słyszymy je w naszym umyśle.
(33) Czyny, przez które antytypiczny Eliasz zasugerował, by antytypiczny Elizeusz poprosił o pożegnalny dar przed ich rozstaniem, znajdujemy w wysiłkach podejmowanych przez antytypicznego Eliasza w celu pozyskania spisu talentów prawdy, doświadczeń, prób i sposobności tych, którzy w następnych wydarzeniach okazali się antytypicznym Elizeuszem. Wysiłek pozyskania takiego spisu naturalnie został rozpoczęty przez ówczesnego ziemskiego wodza klasy Eliasza – „onego Sługę”. Rozpoczął on ten wysiłek w ostatnich trzech akapitach artykułu z R 5893, pod tytułem „Wasi bracia, którzy was nienawidzili”. Naturalnie, pozostała część wiernej klasy Eliasza poszła za nim w dziele zachęcania tych, którzy później okazali się antytypicznym Elizeuszem, by wysyłali mu raporty ze swych talentów prawdy, doświadczeń, prób i sposobności w celu zapisania w kartotece I H S (Jesus Salvator Hominum, tj. Jezus Zbawicielem Ludzi), w biurze w Brooklynie. Lecz ktoś może zapytać: do czego potrzebna była ta kartoteka I H S? Odpowiadamy: potrzebna była po to, by pod ręką znajdował się spis braci według ich zdolności do różnych zarysów służby, tak by szybko zgromadzić ich do pracy, do której wówczas trwały przygotowania. Co było tą pracą? Przyszłe, a więc drugie, uderzenie Jordanu, ponieważ to pierwsze trwało już od ponad półtora roku. Nasz Pastor chciał wiedzieć, do jakiej gałęzi służby każdy posiadał szczególne talenty, by móc szybko postawić go w niej, gdy rozpocznie się to przyszłe uderzenie. W jaki sposób antytypiczny Elizeusz odpowiedział na sugestię, by poprosić o pożegnalny dar, zanim antytypiczny Eliasz go opuści? Po pierwsze, pragnąc udziału w tym, co okazało się drugim uderzeniem Jordanu; po drugie, udzielając