Epifaniczny tom 3 – rozdział 2 – str. 91
Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza
br. Russellowi oraz innym z wiernych listy swych talentów prawdy, doświadczeń, prób i sposobności do tego, co okazało się drugim uderzeniem Jordanu; i po trzecie, pozostając w gotowości na to, co okazało się drugim uderzeniem Jordanu. Dokonało się to zatem przez czyny.
(34) Ktoś może jednak zarzucić, że tworząc taki spis antytypicznego Elizeusza, antytypiczny Eliasz nie rozumiał, że oferuje udzielenie pożegnalnego daru lub że zgromadza antytypicznego Elizeusza na drugie uderzenie Jordanu. Mógłby też zarzucić, że angażując się w te trzy wyżej wspomniane działania, antytypiczny Elizeusz nie uważał, że pragnie daru pożegnalnego i zaangażowania się w drugie uderzenie Jordanu. Przyznajemy, że na pierwszy rzut oka obiekcje te stwarzają pewną trudność, lecz dodajemy, że kwestia nie jest rozstrzygana przez brak odnośnego zrozumienia, lecz przez Boski pogląd na daną sprawę. Bez względu na to, czy antytypiczny Eliasz rozumiał, czy nie rozumiał, że poprzez odnośne działania oferował antytypicznemu Elizeuszowi pożegnalny dar, Bóg wiedział, że tak było i z tego powodu ułożył typ w sposób, który wyraża Jego zrozumienie prawdziwego znaczenia odnośnego wysiłku antytypicznego Eliasza dla skończonego obrazu. Bez względu na to, czy antytypiczny Elizeusz rozumiał, czy nie rozumiał, że poprzez odnośne działania prosi o zaangażowanie się w drugie uderzenie Jordanu, co oznacza sukcesję po antytypicznym Eliaszu jako rzeczniku wobec świata, Bóg wiedział, że w rzeczywistości okaże się to tym, czego On pragnął i że będzie to oznaczało sukcesję po antytypicznym Eliaszu oraz drugie uderzenie Jordanu. Z tego powodu dostosował typ tak, by wyrażał on Jego zrozumienie tego, co w skończonym obrazie naprawdę oznaczała odnośna faktyczna odpowiedź antytypicznego Elizeusza.
(35) Dominującym czynnikiem w tej sprawie jest zatem Boski punkt widzenia na sytuację. On wiedział, że to antytypiczny