Epifaniczny tom 3 – rozdział 3 – str. 161
Trzy fałszywe poglądy na temat Eliasza i Elizeusza
antytypy), np. dwaj aniołowie w Sodomie, dwaj szpiedzy w Jerycho itd. reprezentują Maluczkie Stadko i Wielką Kompanię; Nadab i Abihu, Jannes i Jambres itd. – przesiewaczy z klasy wtórej śmierci i Wielkiej Kompanii; Datan i Abiram, Chofni i Pinechas (synowie Helego) itd. – kler w papiestwie i federacji kościołów. Natomiast w przypadkach, gdzie do reprezentacji klasy Chrystusa użytych jest więcej niż dwóch mężczyzn, Jezus (i nikt inny) jest przedstawiony jako głowa, a Kościół – przez pozostałych, np. najwyższy kapłan i podkapłani, Jozue i Izraelici, Gedeon i 300 wojowników itd. W Piśmie Świętym nigdzie nie znajdujemy wodzów w Kościele przedstawionych jako Głowę, a pozostałych jako Ciało. Pod tym względem J.F. Rutherford naśladuje nauki papiestwa, a nie nauki biblijne. Z pewnością nieświadomie popadł on w błąd nauczania poglądu o klasie Chrystusa typowego dla antychrysta, gdzie głowa Towarzystwa odpowiada papieżowi, a ciało Towarzystwa Kościołowi katolickiemu. Oczywiście nie zamierzał tego uczynić, ale właśnie do tego doprowadził go jego błędny pogląd.
(6) Obj. 20:4: „Widziałem dusze tych, którzy zostali ścięci”. Ten werset przeczy jego poglądowi o ścięciu Jana Chrzciciela. Jak dowodzi Komentarz bereański na temat tego wersetu, ścięcia dokonuje się na dwa sposoby: (1) przez odebranie sobie swych własnych praw, przez oddanie swej własnej woli w poświęceniu; oraz (2) przez odebranie komuś jego praw przez inną osobę. Ścięcie Jana przez Heroda nie reprezentowało odebrania sobie przez Kościół własnych praw, ponieważ byłoby to pokazane przez jakiś obraz wskazujący jego poświęcenie się. Ścięcie Jana przez Heroda reprezentuje zatem odebranie praw prawdziwemu Kościołowi przez władzę świecką. Nigdzie w Piśmie Świętym ścięcie nie jest używane do przedstawienia zabrania wodzów od reszty braci. Zatem interpretacja ścięcia Jana przez Heroda, autorstwa J.F. Rutherforda, jest niebiblijna i wynika z jego podstawowego