Epifaniczny tom 3 – rozdział 3 – str. 169
Trzy fałszywe poglądy na temat Eliasza i Elizeusza
że w miarę dokonywania korekty, od czasu do czasu następować będzie odpowiednie uzdrawianie poselstwa antytypicznego Jerycha (nie Syjonu czy Jeruzalem), z coraz większą owocnością ich wysiłków w przedstawianiu swego wielokrotnie zmienianego poselstwa. Werset 23 pokazuje, w jaki sposób braciom z Wielkiej Kompanii, zaangażowanym w działalność wobec kościoła nominalnego, różne jego części czyniły wielkie wyrzuty i częściowo opacznie przedstawiały jako nieposiadających właściwych nauk i ich ducha. Werset 24 pokazuje, w jaki sposób bracia z Wielkiej Kompanii zwrócili uwagę na te denominacje, które czyniły im wyrzuty i częściowo opacznie przedstawiały, co uczynili oni jako posłańcy Pana przez „Upadek Babilonu”, „Wieści Królestwa”, kazania itp., ogłaszając nieszczęście i zło dla nich. Te stawiające zarzuty i częściowo opacznie przedstawiające denominacje później zostaną w dużym stopniu rozerwane przez dwie fałszywe zasady doktrynalne, które obecnie [w roku 1919] wypływają od wielu wielkich jednostek związanych z kościołem nominalnym. Werset 25 pokazuje, że po wyborach z 5 stycznia 1918 klasa Wielkiej Kompanii stała się jak owocne (Karmel) królestwo, ponieważ wielu, którzy wcześniej sprzeciwiali się J.F. Rutherfordowi, przyjęło ten wybór jako oznakę Boskiej aprobaty dla postępowania „obecnego kierownictwa”, jako właściwego dla Maluczkiego Stadka. W lutym Wielka Kompania zaczęła mieć do czynienia z władzami świeckimi, Samarią.
Ta krótka interpretacja jest w harmonii z myślą, że pierwsza próba oddzielenia Eliasza od Elizeusza miała miejsce 21 czerwca 1917, kiedy to J.F. Rutherford próbował usunąć nas z Bethel, gdy kłopoty ze zdrowiem zmusiły nas do nieprzyjęcia podróży pielgrzymskiej zamierzonej przez niego jako odesłanie nas do domu, byśmy tam pozostali, dokładnie jeden rok co do dnia przed skazaniem ośmiu braci (ta i inne rocznice wcale nie są też przypadkowe). Tak więc data i pogląd J.F. Rutherforda nie zgadzają się z faktami.