Epifaniczny tom 3 – rozdział 3 – str. 179
Trzy fałszywe poglądy na temat Eliasza i Elizeusza
jest typem doświadczeń Maluczkiego Stadka. Widzimy więc, że cechy Wielkiej Kompanii są zobrazowane w Elizeuszu.
Następnie widzimy Elizeusza niewspółpracującego z Eliaszem w pierwszym uderzeniu Jordanu (2Król. 2:8), chociaż szedł z nim. Jest to typem braku gorliwości, a więc w tym akcie Elizeusz jest typem kolejnej cechy Wielkiej Kompanii, zajmującej w tej klasie znaczącą pozycję. Niedługo później znajdujemy też Elizeusza pożądającego i przechwytującego władzę, urząd Eliasza jako rzecznika wobec nominalnego Izraela (2Król. 2:9,13). Jest to z pewnością typowa cecha Wielkiej Kompanii. Później widzimy go rozdzierającego swe szaty, co między innymi przedstawia poważne grzechy (patrz poprzedni rozdział). Potem widzimy, jak Elizeusz próbuje zniechęcić synów prorockich do szukania Eliasza, czego antytyp potwierdza, że Elizeusz nie chciał mieć przed ludem żadnego rywala. Także i tutaj znajdujemy właściwość, ilustrującą cechy Wielkiej Kompanii.
Każdy, kto czyta historie Eliasza i Elizeusza, dostrzega wielkie różnice w ich charakterach. Eliasz jest odważnym, bezkompromisowym reformatorem, który wchodzi w kontakt z ludźmi światowymi tylko wtedy, gdy ich strofuje i nawołuje do pokuty, powstrzymując się w szczególności od towarzystwa bałwochwalczych królów i ich zwolenników. Elizeusz obraca się natomiast wśród takich królów i książąt, a także wśród ubogich. U tych pierwszych posiada wielkie wpływy, a w swych kontaktach z nimi często idzie na kompromis. Niebiański sposób myślenia jest tutaj skontrastowany ze światowością. Cechy Eliasza pokazane są jako typ cech Maluczkiego Stadka, natomiast cechy Elizeusza – jako typ cech Wielkiej Kompanii. Widzimy, jak przy pewnych protestach Elizeusz sprzyja bezbożnemu Jehoramowi z Izraela (2Król. 3:12-19), co jest obrazem tego, w jaki sposób wodzowie Towarzystwa sprzeniewierzyli się swym publicznie znanym zasadom na wiosnę roku 1918 i przepowiadali zwycięstwo dla sprzymierzonych (zwłaszcza na konwencji w czasie Paschy w Brooklynie w roku 1918), po których stronie od tej pory stali i częściowo