Epifaniczny tom 3 – rozdział 3 – str. 186
Trzy fałszywe poglądy na temat Eliasza i Elizeusza
których główne wypełnienie nastąpi przed powrotem Starożytnych Godnych z umarłych, a drugorzędne – po ich powrocie. Z takiego punktu widzenia zauważamy, że 2Król. 2:9,10 uczy, iż Młodociani Godni mają udział z Wielką Kompanią w stanowisku rzecznika Boga wobec nominalnego Izraela duchowego – mają z nimi udział we władzach pokazanych w płaszczu Eliasza. Wyrażenie pe shenayim dowodzi zatem, że Elizeusz rzeczywiście przedstawia Wielką Kompanię, a dodatkowo – Młodocianych Godnych. Innymi słowy, całkowicie obala to trzeci „nowy pogląd” J.F. Rutherforda na temat Elizeusza.
Powstaje pytanie, czy Elizeusz wiedział, o czym mówi, gdy w 2Król. 2:9 powiedział: „Niech będą ze mnie dwie klasy [albo: niech będę dwoma klasami] w twoim urzędzie?” Odpowiadamy, że wiedział, co znaczą jego słowa w odniesieniu do niego samego, ale nie wiedział, czego typem one były. W rzeczywistości prosił dla siebie o dział pierworodnego (5Moj. 21:17). Jak już wykazaliśmy, w chwili śmierci ojca pierworodni stawali się w Izraelu dwoma klasami: stawali się głowami, ojcami swych rodzin, nadal pozostając także synami. Obrazowo mówiąc, Elizeusz stał się synem Eliasza (2Król. 2:12), a to z powodu urzędu Eliasza jako szczególnego proroka Pana oraz uznawania go przez Elizeusza i poddawania się mu w jego funkcji urzędowej (por. 2Król. 6:21; 8:9; 13:14). W porównaniu z pozostałymi sługami Eliasza – pozostałymi prorokami i synami proroków, którzy jako tacy byli symbolicznymi synami Eliasza – prośba Elizeusza oznaczała, że chciał on być traktowany jako pierworodny. Logicznie rozumując, chciał także, by pozostali byli traktowani jako młodsi synowie rodziny proroka – jako ci urodzeni później. Prośba Elizeusza oznaczała zatem, by: otrzymał on (1) miejsce Eliasza jako symboliczny ojciec wobec pozostałych proroków, szczególnie wobec synów proroków; a jednocześnie (2), by pozostał symbolicznym synem Eliasza. Oznaczało to, że (1) posiadałby on urząd Eliasza jako szczególnego rzecznika Pana, a w ten sposób przywództwo nad prorokami i synami proroków, oraz że (2) sprawowałby ten urząd jako syn Eliasza, tj. z należnym synowskim