Epifaniczny tom 3 – rozdział 4 – str. 210
Eliasz i Jehoram
w stosunku do pokonanych. Często protestowała ona przeciwko ich niesprawiedliwościom, lecz później przyjmowała je jako fakty dokonane i współdziałała z sojusznikami w przyjmowaniu ich jako dokonanych faktów, co można zauważyć w jej współpracy z nimi co do warunków powstałych w wyniku podziału wschodnich i zachodnich Niemiec, przy manipulacjach Francji. Tak długo, jak długo Ameryka będzie działać po stronie antytypicznego Jehorama z Izraela, tak długo będzie kroczyć jego drogami – drogami antytypicznego domu Achaba – oraz uczestniczyć w jego duchu i winie.
(18) Lecz ktoś może zapytać, w jaki sposób Jehoram z Judy zaczął chodzić drogami domu Achaba? Werset 6 mówi nam, że było to wynikiem faktu, że miał on córkę Achaba, Atalię, za żonę. Kiedykolwiek któryś z oficerów Napoleona postąpił niewłaściwie, ten natychmiast pytał: „Która kobieta była tego przyczyną?” Chociaż był to niesprawiedliwy policzek dla każdej dobrej kobiety, której mąż lub przyjaciel popełnił błąd, uwaga ta w dużym stopniu jest stosowna w odniesieniu do złych kobiet. Zło popełnione przez mężczyzn nakłanianych do tego przez złe kobiety stanowi znaczną ilość zła popełnionego w historii. Izebel, Atalia (córka Achaba i żona Jehorama), Herodiada i Salome to znamienne przykłady złych kobiet, które nakłaniały swych mężów oraz innych do złego postępowania. Według wersetu 6 Atalia pobudzała Jehorama do chodzenia drogami swego ojca i brata. Wszystko to również jest typiczne. Rozumiemy, że Atalia, córka Achaba, jest typem Kościoła rzymskokatolickiego w Ameryce. Zgodnie z zasadami Biblii rzymskokatolicki Kościół w Ameryce może być nazwany córką antytypicznego Achaba, ponieważ jako narodowy kościół wyznania rzymskokatolickiego jest on córką – częścią – antytypicznej Izebeli, żony antytypicznego Achaba, dokładnie tak jak narodowe rozgałęzienia Kościoła katolickiego pokazane są przez różnych synów Symeona, podczas gdy Symeon został użyty jako typ rzymsko-katolików