Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 266
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
rzecznik Boga (Eliasz) wobec nominalnego duchowego Izraela. Ameryka przejęła od sprzymierzonych metody postępowania z obdżektorami (przeciwnikami odbywania służby wojskowej z powodu sumienia). Gdy Ameryka próbowała odnaleźć nieco biblijnego światła na temat tej sytuacji i gdy konsultowała się z biurem brytyjskiego wywiadu wojskowego w sprawie postępowania z obdżektorami, szczególnie ze zwolennikami Towarzystwa (Elizeusza), uzyskała od tego biura informację, że zwolennicy Towarzystwa wiedzą bardzo dużo o proroctwach dotyczących wojny i że amerykańscy urzędnicy powinni się z nimi w tej sprawie skonsultować, tak jak sługa króla Izraela poinformował Jehoszafata, że Elizeusz jest prorokiem Pana i Jehoszafat powinien się z nim skonsultować. Wyrażenie: „Elizeusz, który polewał wodę na ręce Eliasza [w polskich tłumaczeniach „posługiwał Eliaszowi” – przypis tł.], jest poetycką aluzją do faktu, że Elizeusz był szczególnym sługą Eliasza, tak jak zwolennicy Towarzystwa należący do Wielkiej Kompanii byli sługami Maluczkiego Stadka, gdy sprawowało ono urząd rzecznika wobec nominalnego Izraela duchowego. Wymieniając ich tutaj, typ odnosi się do rzeczywistej sytuacji, nawet jeśli antytypiczny sługa jasno tego nie rozumiał.
(14) Werset 12. Uznanie Elizeusza jako rzecznika Pana przez Jehoszafata (jest z nim słowo Jehowy) jest typem tego, w jaki sposób amerykańscy przywódcy uznali zwolenników Towarzystwa jako studentów Biblii związanych z wielką pracą, jaka została wykonana przez lud Pana pod kierunkiem „onego Sługi”. Trzej antytypiczni królowie byli pod taką presją, że zwrócili uwagę na zwolenników Towarzystwa (wstąpili do niego król Izraelski i Jehoszafat, i król Edomu), mając nadzieję na uzyskanie od zwolenników Towarzystwa pewnych biblijnych wskazówek odnośnie swych szans w wojnie. Zaczęli zwracać uwagę na antytypicznego Elizeusza w czasie, gdy wodzowie Towarzystwa zaczynali mieć kłopoty z władzami wojskowymi w sprawach dotyczących szpiegostwa i przepisów poboru, przed ich aresztowaniem, które miało miejsce 8 maja 1918.