Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 274
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
śladem Francuzów w odwrocie za rzekę Marnę. Wprost przeciwnie, mobilizując się, przeprowadzili kontratak na Niemców, zmuszając ich do ponownego wycofania się za rzekę. Dodało to otuchy Francuzom, którzy następnie przyłączyli się do tego kontrataku i pomogli w odparciu ataku Niemców (Izraelici zerwali się i uderzyli na Moabitów). Sukces kontrataku sprzymierzonych był znaczący. Potem na krótko zapanowała cisza, przerwana wrześniowym wypadem na niemieckie linie, „kąsane” w różnych miejscach, wszędzie zaskakując i wypierając Niemców, którzy wkrótce zostali zmuszeni do dania sygnału do ogólnego odwrotu na całym zachodnim froncie (także ci pierzchnęli przed nimi). Przełamywanie niemieckiej linii, pomimo jej nad wyraz silnych pozycji oraz odważnej i zawziętej obrony, było największym osiągnięciem całej wojny światowej. Trwało nieprzerwanie przez 2 miesiące, kiedy to zawieszenie broni przerwało czynne działania wojenne na zachodnim froncie. Sprzymierzeni w czasie tych dwóch miesięcy naprawdę na całej linii wkroczyli w kraj zajęty przez Niemców (wtargnęli w głąb kraju, rażąc wciąż Moabitów). Poprzez warunki zawieszenia broni weszli nawet na terytorium samych Niemiec.
(27) Werset 25. Zburzenie moabskich grodów jest typem zmuszenia państw centralnych w ich poszczególnych krajach – rządach – do poddania się i przyjęcia narzuconych im druzgocących warunków pokoju przez sprzymierzonych. Warunki pokoju narzucone Niemcom, Austrii, Węgrom, Turcji i Bułgarii z pewnością zmiotły te państwa (grody). Na te państwa (grody) spadła klęska handlowa, ekonomiczna, finansowa, polityczna i narodowa. Traktaty pokojowe narzucały oczywiście wszelkiego rodzaju ograniczenia na zdolności produkcyjne, szczególnie te wojskowe, każdego z państw centralnych. Na dowód tego zobaczmy, co spotkało niemiecką armię, marynarkę i lotnictwo wojskowe. Spójrzmy na rozbite imperium Austrii. Popatrzmy na odebranie im terenów najbardziej bogatych w minerały i węgiel oraz narzucenie najbardziej surowych ograniczeń na te zasoby, jakie pozostawały jeszcze w ich rękach. Jako na dalszy