Epifaniczny tom 3 – rozdział 5 – str. 305
Wcześniejsze niezależne działania Elizeusza
przedstawia J.F.R., lecz będąc w więzieniu, w tym przypadku nie może być on osobą reprezentowaną przez sługę Elizeusza, ponieważ tutaj sługa ten otrzymuje polecenie uczynienia czegoś, co przedstawia przygotowanie i podanie duchowego pokarmu przed synów prorockich, czego J.F.R. nie mógł wówczas uczynić w wystarczającej ilości. Jak można przypuszczać, mogli to natomiast uczynić redaktorzy Strażnicy oraz lud prawdy piszący dla The Labor Tribune oraz The New Era Enterprise. Z tego powodu w tym przypadku reprezentuje on ich.
(55) Wielki kocioł (w. 38) reprezentuje prawdę. Potrawa przedstawia te jej zarysy, które były szczególnie odpowiednie do potrzeb przyjaciół Towarzystwa w ich doświadczeniach pod koniec roku 1918. Gotowanie w nim reprezentuje przygotowywanie takich prawd do przyswojenia sobie przez zwolenników Towarzystwa. Ten, który wyszedł na pole, by zbierać zioła (w. 39 [wg przekładu z kodami gramatycznymi „Vocatio” dosłowne tłumaczenie tego wersetu jest następujące: „I wyszedł jeden na pole, aby nazbierać ziół, i znalazł wino pola, i zebrał z nich grono dzikie pełny płaszcz swój, i przyszedł i wkroił do kotła do zupy, bo nie znał ich” – przypis tł.]) jest typem J.F.R., który udał się do świata spekulacji, by zdobyć dla zwolenników Towarzystwa jakąś nową prawdę. Polnymi krzewami winorośli, jakie tam znalazł, byli pewni rzekomi członkowie prawdziwego Kościoła, którzy w rzeczywistości byli nieczystymi braćmi z Wielkiej Kompanii (wino pola), tacy jak R.H. Barber – pierwszy głosiciel podstawowych myśli stanowiących symboliczne dzikie grona, oraz wodzowie towarzyszący J.F.R. w więzieniu, którzy aprobowali te symboliczne dzikie grona, a każdy z nich dodawał do nich coś nowego. Symboliczne dzikie grona były więc owocami tych symbolicznych polnych krzewów, błądzących wodzów Wielkiej Kompanii. Dzikie grona przedstawiają myśli, które złożyły się na to, co my nazwaliśmy drugim nowym poglądem J.F.R., tj. że członkowie Towarzystwa są antytypicznym Eliaszem, a także antytypicznym Elizeuszem – że jeden i drugi przedstawia Maluczkie Stadko w tym znaczeniu, że uwięzieni wodzowie są antytypicznym Eliaszem jako głowa, a pozostali – antytypicznym Elizeuszem jako ciało.