Epifaniczny tom 3 – rozdział 6 – str. 351
Późniejsze niezależne działania Elizeusza
zwycięzcą, ponieważ strona przeciwna – głównie „sześciu upartych człowieczków” – wydawała się być w rozpaczliwej sytuacji, gdyż większość Senatu pozostawała wroga, obojętna albo niezdecydowana. Wytrwałość „sześciu upartych człowieczków” powoli zaczęła zjednywać członków Senatu z grona republikanów i partii demokratycznych, które zawierały umowy dotyczące rezygnacji z rzeczy (dwóch synów z w. 28 , 29) drogich dla każdej grupy (dwie kobiety z w. 26-30). Najpierw do spełnienia obietnicy ofiary wezwano grupę republikanów (daj twego syna dzisiaj; w. 28), która dotrzymała swego słowa, chociaż było to dla niej bardzo trudne. Gdy do złożenia swej ofiary została wezwana grupa senatorów demokratycznych (następnego dnia … daj ty twego syna; w. 29), próbowała ona zachować rzeczy, które miały być ofiarowane.
(18) Ta grupa republikanów zwróciła się o pomoc w tej sprawie do ogółu konserwatystów, szczególnie do „sześciu upartych człowieczków”, których zniechęcenie przed rozpoznaniem przez nich sytuacji, o którą chodziło, skłoniło ich do zapewnienia pytających, iż nie mają żadnej możliwości udzielenia pomocy (w. 27). Gdy zostali poinformowani o tej sytuacji, byli jeszcze bardziej przygnębieni, w wyniku czego pogwałcili niejedną cechę senatorskiego postępowania (rozdarł swoje szaty; w. 30). Wtedy po raz pierwszy stało się powszechnie wiadomym, że znajdowali się oni w głębokim smutku (wór pokutny) w używaniu swych władz (mur). Między innymi senator Borah w jednym ze swych wspaniałych senatorskich przemówień wyraził smutek swego serca z powodu powszechnego odstępstwa wielu Amerykanów od teorii i praktyk amerykanizmu. Jego zdaniem, te teorie i praktyki mogły być zdecydowanie łatwiej uzasadnione na arenie debaty niż teorie i praktyki internacjonalizmu. Krytykował on większość swych kolegów senatorów, którzy byli tak słabi w obronie amerykanizmu, i nawoływał ich, by nie wstydzili się swego dziedzictwa jako Amerykanie. Tak naprawdę debata ta dotyczyła kwestii: amerykanizm czy europeizm – co? Najpiękniejsze przykłady