Epifaniczny tom 3 – rozdział 6 – str. 374
Późniejsze niezależne działania Elizeusza
słowo shalom głównie oznacza pomyślność, powodzenie, szczęście, dobrobyt) oraz w celu zjednania go. Ten antytypiczny jeździec w postaci drugiej konferencji rozbrojeniowej, która obradowała od marca do czerwca roku 1933, jako rzecznik sprzymierzonej Europy starał się dowiedzieć, czy konserwatywny świat pracy, zmierzający w kierunku armagedonu, sprzyja pomyślności. Obietnicami niższych podatków i cen z powodu rozbrojenia ta konferencja również próbowała go zjednać. Tak jak typicznemu jeźdźcowi nie udało się jednak dowiedzieć dla pozbawionego pomyślności Jehorama, czy Jehu ma pomyślne zamiary („Co tobie do pokoju, pomyślności?”; w. 18), a także nie udało mu się zjednać Jehu, lecz raczej udało mu się doprowadzić do odrzucenia przez niego inicjatyw na temat pomyślności („Zawróć za mną”), tak i stronnictwu wojennemu (ponieważ ta konferencja rozbrojeniowa w rzeczywistości nie dążyła do pokoju ani pomyślności) nie udało się przekonać antytypicznego Jehu co do skuteczności jego programu na rzecz pomyślności; nie dowiedziało się też ono, czy Jehu sprzyja jego sposobom osiągnięcia pomyślności. Co więcej, antytypiczny Jehu odrzucił ofertę lepszych czasów, złożoną przez tę konferencję argumentując, że rozbrojenie zwiększy bezrobocie przez zmniejszenie pracy, redukcję produkcji uzbrojenia oraz przeniesienie w szeregi bezrobotnych zwolnionych żołnierzy i marynarzy. Doniesienie przez strażnika, że jeździec dotarł do Jehu, lecz nie wraca od niego jest typem badaczy bieżących trendów politycznych, związkowych, społecznych i gospodarczych, donoszących sprzymierzonej Europie, że konferencja rozbrojeniowa podjęła wysiłki w stosunku do konserwatywnego świata pracy, lecz nie przynosi to rezultatów. Posłanie przez Jehorama drugiego jeźdźca (w. 19) jest typem rozpoczęcia przez sprzymierzoną Europę konferencji ekonomicznej w Londynie, której celem między innymi było wybadanie świata pracy co do jego stosunku do pomyślności i lepszych czasów w Europie dla świata pracy przez przywrócenie światu pomyślności gospodarczej. Dostrzegając fakt, że polityka konferencji była kontrolowana przez państwo i kapitał, konserwatywny świat pracy zaprzeczył, że