Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 32
równoległy dwunastu Apostołom nie miał pomocnika, chyba że wszystkich 70 można uważać za takich pomocników, tak jak tych 70 w Żniwie Wieku Żydowskiego było uważanych za pomocników dwunastu Apostołów. Jednak jako pielgrzym brat Russell miał pomocników. Rzeczywiście miał ich pięciu następujących jeden po drugim, z których czterech pierwszych doznało całkowitej klęski: panowie Barbour i Paton, pani Russell i pan M. L. McPhail, którego upadek w 1908 r. sprawił, że inny brat zajął jego stanowisko aż do końca pielgrzymskiej pracy brata Russella. Druga grupa składała się z brata Bartona i Jessego Hemery’ego, trzecia z braci Jana i Mortona Edgarów, czwartą stanowili Menta Sturgeon i brat Raymond, piątą J. F. Rutherford i A. H. McMillan. Pozostali z tych 70 bez wątpienia byli również w parach, nawet jeśli nie możemy wszystkich wskazać jako takich. Zasada, że kto odpadł z pary, ten nie będzie należał do 70 w skończonym obrazie i inny zajmie jego miejsce, może być uznana za prawdziwą w przypadku pomocników brata Russella jako pielgrzyma. W każdej grupie powyżej wymienionej przywódcą pary był ten, wymieniony jako pierwszy. W okresie między Żniwami nasz Ojciec Niebiański starał się ulżyć zbyt wielkiemu ciężarowi naszego Pana, związanemu ze wzrostem liczebności nominalnego i prawdziwego Izraela duchowego, ponieważ począwszy od okresu smyrneńskiego z każdym okresem, wzrastała ich liczebność. Bóg sprawił to przez danie polecenia Jezusowi, by zgromadził 70 na czas pięciu okresów między Żniwami, tzn. pociągnął ich do siebie jako pomocników. Jak wykazaliśmy powyżej, to rozpoczęło się w przypadku Św. Jana jeszcze przed Pięćdziesiątnicą, kiedy, jak pokazują rezultaty, wezwanie go do apostolstwa było równoczesne z przygotowaniem i namaszczeniem go na księcia Kościoła smyrneńskiego, tzn. głównego nauczyciela spośród członków gwiezdnych tego okresu Kościoła, udzielającego mu fundamentalnych nauk. Podczas każdego okresu Kościoła była wzywana różna ilość członków spośród tych 70, by mogli się stać współpracownikami Jezusa jako drugorzędni prorocy, generalni starsi, którzy służyli Kościołowi powszechnemu i publiczności.