Epifaniczny tom 9 – rozdział 1 – str. 35
że nie dźwigał go sam. To na pewno wypełniło się w czasie dwóch Żniw i w okresie między Żniwami. Widzieliśmy, że tak działo się w czasie Paruzji i Epifanii. Historie braci takich jak św. Jan, Polikarp, Ireneusz, Tertulian, Ariusz, Klaudiusz z Turynu, Beranger z Tours, Piotr Abelard, Arnold z Brescii, Piotr Waldo, Marsyliusz, Occam, Jan Tauler, Jan Wyclif, Jan Hus, Hieronim z Pragi, Jan Wessel itd. dowiodły, że to samo wypełnienie miało miejsce w okresie między Żniwami.
(31) Po oznajmieniu Mojżeszowi, co ma uczynić w związku z wyznaczeniem 70 starszych, Bóg pouczył go, co ma powiedzieć ludowi, a mianowicie, żeby poświęcili się (oddzielili) na jutro, kiedy będą mogli mieć i jeść mięso. Antytypicznie Bóg pouczył naszego Pana, żeby powiedział ludziom, którzy pożądali innych tematów niż prawdy, by oddzielili się do udziału w błędach, na które Bóg dozwolił przeciwnikowi, aby wprowadził między nich. Nasz Pan w czasie Żniwa Wieku Ewangelii oznajmił to nie słowami, lecz przez działania, przez które oddzielił od wiernych lud pożądliwy, co nastąpiło w przesiewaniu, w wyniku którego rozdział został dokonany. Tym przesiewaniem było przesiewanie przeciwko Okupowi w Żniwie Wieku Ewangelii. To samo okazało się prawdziwe podczas przesiewania przeciw Okupowi w Żniwie Wieku Żydowskiego. W podobny sposób nasz Pan oznajmił przez taką działalność pożądliwym ludziom, żyjącym w okresie Smyrny i w innych okresach, którzy pragnęli żydowskiej tradycji, pogańskiej mitologii, nauki, filozofii, sztuki, historii i literatury, by się oddzielili od wiernych, a tym oddzieleniem było przesiewanie przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii. Jak we wszystkich przesiewaniach, tak i w tym przesiewaniu najpierw było oddzielenie w postępowaniu, a później nastąpiło oddzielenie w teorii i w błędzie. Oddzielenie w błędzie jest szczególnie przedstawione przez jedzenie mięsa przepiórek, podczas gdy oddzielenie w postępowaniu nastąpiło przez złe postępowanie w stosunku do prawdy. W antytypie niezadowolenie ludu z pokarmu (boście płakali w uszach Pańskich, w. 18.),