Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 252
Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie
jeńców i wiele łupów wojennych. Wersety 25-47 podają nam typiczny opis pracy epifanicznej, podziału ludu Bożego na Małe Stadko i Wielką Kompanię pod postacią obrazu wojennego, w którym jeńcy i zdobycze zostały podzielone na dwie równe części, między walczących i zgromadzenie Izraela. Zostały tu opisane nawet przesiewania Paruzji i związane z nimi oczyszczenia z nieczystości ciała i ducha, jak również działalność pielgrzymów i pielgrzymów pomocniczych. Pierwszy i drugi z tych zarysów jest opisany w w. 13-24, a trzeci w w. 48-54. Fakt, że ta historia została opisana w Zakonie, bez względu na to, czy ten wyraz rozumiemy w znaczeniu pięciu ksiąg Mojżeszowych (Gal. 4:21) czy w znaczeniu zarządzeń Przymierza Zakonu (Żyd. 10:1) oraz fakt, że pewne zarządzenia Prawa Zakonu wchodzą w zakres tej historii (w. 6,19-24) i że ta historia jest połączona z podróżą Izraela z Egiptu do Chanaanu, dowodzą, iż jest ona typiczna. To, że ona jest typem czegoś przy końcu Wieku Ewangelii jest widoczne z perspektywy trzech faktów: (1) wzmianki (w. 2.), iż po tej wojnie Mojżesz umrze, (2) wzmianki o Fineesie (w. 6.), najstarszym synu Najwyższego Kapłana i (3) faktu, że Izrael wówczas obozował po raz ostatni w ciągu swej podróży po pustyni, tzn. tuż przed wejściem do Chanaanu.
(3) Te trzy fakty, dowodzące, że czas antytypu przypada na koniec Wieku Ewangelii, zasługują na głębsze zbadanie. W jaki sposób przepowiedziana śmierć Mojżesza (w. 2.), mająca nastąpić wkrótce po tej wojnie, dowodzi, że 4Moj. 31. jest typem wydarzeń przy końcu obecnego wieku? W następujący sposób: w tej historii i tak naprawdę w całej 4 Księdze Mojżeszowej – z wyjątkiem opisu o dwukrotnym uderzeniu skały (4 Moj. 20:7-13), w której Mojżesz reprezentuje tych, którzy w Paruzji zaprzeczali Okupowi i uczestnictwu Kościoła w ofierze za grzech – Mojżesz reprezentuje naszego Pana jako wyznaczonego przez Boga Wodza, Wykonawcę i Rzecznika Boga wobec antytypicznego Izraela. Śmierć Mojżesza przy końcu podróży Izraela po pustyni nie może przedstawiać