Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 271
Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie
że nie wszystko, co odnosi się do jednego tematu, jest podane w jednym wersecie, ale Pismo Św. podaje myśli na każdy ze swoich tematów „trochę tu, trochę ówdzie”.
(20) Chociaż zapis w. 14. tego nie podaje, to bardzo możliwe, że Mojżesz, jako patriotyczny Izraelita, wyraził zadowolenie, jakie czuł ze wspaniałego zwycięstwa oraz zabranego łupu i korzyści. Jednak Bóg nie zaplanował wyrażenia takiego uczucia przez Mojżesza, ponieważ On zaplanował, by przez Mojżesza w tym miejscu pokazać, że nasz Pan, jako Wódz i Wykonawca był niezadowolony z rzeczy niewłaściwie wykonanych podczas wojny paruzyjnej. Ten gniew był skierowany przeciw oficerom wojska, dowódcom tysięcy i setek. Ci oficerowie przedstawiają pielgrzymów i pielgrzymów pomocniczych. Dwunastu pielgrzymów, którzy byli najbardziej aktywni i skuteczni w pracy do publiczności, tzn. w zebraniach publicznych, jest antytypem dwunastu dowódców nad tysiącami. Obecnie nie jesteśmy w stanie zupełnie zidentyfikować wszystkich dwunastu, ale z dowódców, których Dawid wyznaczał co miesiąc nad 24 tysiącami, z pewnością możemy zidentyfikować siedmiu z nich (1 Kron. 27:1-15). Jasoboam (1 Kron. 27:2; 11:11) przedstawia naszego Pastora jako pielgrzyma, nie jako Onego Sługę, który był dowódcą nad pierwszym tysiącem. Eleazar syn Dodonowy (1 Kron. 27:4; 11:12) przedstawia innego brata, który był dowódcą nad drugim tysiącem. Banajas (1 Kron. 27:5,6; 11:22) przedstawia J. F. Rutherforda, który był dowódcą nad trzecim tysiącem. Możemy zauważyć, że Semma (2 Sam. 23:11), który przedstawia brata Bartona, nie był jednym z comiesięcznych dowódców 24 tysięcy. Bez wątpienia było tak z tego powodu, że nie był on szczególnie wybitny w pracy publicznej. Abisaj przedstawia br. Johna Edgara, który nie wykonał dużo publicznej pracy, on również nie jest wymieniony między comiesięcznymi dowódcami tych 24 tysięcy. Chociaż jeszcze nie jesteśmy w stanie utożsamić ich z typicznymi mężami według listy walecznych mężów Dawida (2 Sam. 23:8-31; 1 Kron. 11:11-47), to jednak wnioskujemy ze sposobu, w jaki brat Russell używał ich w pracy publicznej, że bracia Hemery,