Epifaniczny tom 9 – rozdział 4 – str. 301
Żniwo Wieku Ewangelii w typie i antytypie
(52) Nie mamy myśleć, że przywilej wynoszenia czegoś nowego lub starego ze spichlerza był ograniczony do trzech wyżej wymienionych braci, którzy są tutaj wspomniani jedynie jako uderzające przykłady takiego rodzaju doświadczenia. Nasz Pan zapewnia nas, że każdy nauczony w Piśmie, wyćwiczony w Królestwie Niebieskim będzie miał przywilej, by to czynić (Mat. 13:52). W ich przypadku taka nowa rzecz zawsze powinna być przedstawiona Onemu Słudze do zatwierdzenia i do dyspozycji, zanim została podana domownikom, według zasady, że gdy ktoś ze sług znalazł coś w spichlerzu, o czym szafarz by nie wiedział, to on powinien przynieść tę rzecz do szafarza, aby szafarz zadysponował, a nie bez jego wiedzy, potwierdzenia i zarządzenia wyłożyć ją na stół jako pożywienie dla domowników. Mat. 13:52 nie ogranicza tego przywileju do pielgrzymów i pielgrzymów pomocniczych. Wielu starszych (zob. rozdz. 2.) miało przywilej wynoszenia czegoś nowego ze spichlerza. Możemy być pewni, że we wszystkich przypadkach oni nie wynieśli „nowych rzeczy” ze spichlerza, dopóki nie dokonali pojednania za swą duszę przed Panem, tzn. pozbyli się pewnych wad, a tym sposobem przyprowadzili siebie do stanu zadowolenia z pewnych rzeczy w Panu, z którymi poprzednio nie byli w zgodzie. Możemy być pewni, że było to wykonane w każdym przypadku paruzyjnego pielgrzyma i pielgrzyma pomocniczego w związku z ich wynoszeniem nowych i starych rzeczy ze spichlerza i z opracowywaniem ich w formie wykładów, które wygłaszali przed Kościołem powszechnym, ponieważ tak mówi o nich typ przedstawiony w w. 50. Dlatego Pan wymagał, jako ich przygotowania do wynoszenia rzeczy nowych i starych ze spichlerza i opracowywanie tego w wykładach, aby złożyli oni taką ofiarę pojednania przed Panem, tzn. pozbyli się jakiegoś zła i stali się przyjemni ze względu na posiadanie przeciwieństwa tego zła. Każdy paruzyjny pielgrzym i pielgrzym pomocniczy, który zbada swoje stosowne doświadczenia, przekona się, że tak się z nim stało. Sposobem naszego drogiego Pana, pragnącego ich korzyści w uświęceniu, jest właśnie nałożenie na nich takich wymagań