Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 88
Rozdział 12. mówi o Chrystusie działającym przez członków gwiezdnych siedmiu kościołów, a w szczególności przez członków gwiezdnych kościoła laodycejskiego jako Jego ustnych rzeczników w odróżnieniu od wszystkich innych generalnych nauczycieli Kościoła.
(2) Widzimy więc, że tematem tego całego fragmentu jest Słowo Boże i lud Boży widziane z różnych punktów widzenia. Jak zobaczymy, ta sama ogólna myśl jest tematem rozdziałów 13. i 14. Rzeczywiście części tej księgi, które poprzedzają 4Moj. 9:15 są mniej lub bardziej związane z tą ogólną myślą, ponieważ w nich lud Pański jest przedstawiony w związku ze Słowem Bożym z różnych punktów widzenia. Można to zauważyć w antytypach następujących rozdziałów: 4Moj. 1. i 2., mówiąca antytypicznie o dwunastu denominacjach chrześcijaństwa zgromadzonych przez Słowo Boże; 4Moj. 3. i 4. podaje antytypiczny zwięzły opis Kapłanów i szczegółowy opis Lewitów, usługujących Słowu Bożemu; 4Moj. 5. opisuje antytypicznie grzeszników Wieku Ewangelii, którzy grzeszyli przeciwko Słowu Bożemu; 4Moj. 6. przedstawia opis, który w antytypie odnosi się do specjalnych kapłańskich sług Słowa Bożego w Wieku Ewangelii; 4Moj. 7. traktuje o książętach utracjuszy koron, usługujących Słowu Bożemu; 4Moj. 8. odnosi się antytypicznie do służby Lewitów Słowu Bożemu i do ich oczyszczenia, poświęcenia oraz służby; 4Moj. 9:1- 14 dotyczy antytypicznie dwóch grup obchodzących Paschę, które zostały pozyskane przez Słowo Boże. Z powyższego widzimy, że 4Moj. w rozdziałach od 1. do 14. antytypicznie opisuje Słowo Boże i lud Boży w różnych powiązanych ze sobą zarysach. Innymi słowy, z punktu widzenia antytypu, te rozdziały pod względem logicznym mają jeden temat, tj. Słowo Boże i lud Boży. Badając dalej tę księgę, zobaczymy, jak to już zauważyliśmy podczas badania antytypu 4Moj. 26., że treści zawarte w niej można zsumować w jeden antytypiczny temat – historię Prawdy (Słowa Bożego) i ludu prawdy (ludu Bożego) w ich wzajemnych stosunkach i w stosunkach z innymi.