Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 91
obywatelem Madianu, był on Kuszytą o jasnobrązowej karnacji, jednym z tych Kuszytów, którzy mieszkali blisko Arabów na Półwyspie Synajskim tak, jak Amalekici (2Moj. 17:8-16; 1Moj. 14:7). Nawet będąc Kuszytką o jasnobrązowej skórze, Zefora była przez Miriam i Aarona uważana za niższą od niewiasty hebrajskiej. Z tego powodu, że Mojżesz pojął ją za żonę (w. 1.), oni szemrali przeciwko niemu. Tak więc pycha poprowadziła ich na błędną drogę i była przyczyną szemrania przeciwko naznaczonemu dla nich i dla całego Izraela przez Boga wodzowi.
(4) Podczas gdy antytyp 4Moj. 12. może być właściwie zastosowany w ogólnym znaczeniu do Żniwa Wieku Żydowskiego i do okresu Interim – między dwoma Żniwami, to niewątpliwie jego szczególne zastosowanie odnosi się do Paruzji i Epifanii. Jest to pokazane w tym, że Miriam była wysłana poza Obóz, co odpowiada wysłaniu Kozła Azazela jako klasy na pustynię. Była to specjalna praca epifaniczna, chociaż w każdym z trzech poprzednich okresów były bez wątpienia jednostki utracjuszy koron i zostały one oddane Azazelowi na pustyni (1Kor. 5:5; 1Tym. 1:19,20). Miriam, zgodnie ze znaczeniem jej imienia, przez elementy wypełnienia typu i przez to, że została wysłana poza Obóz jako częściowy odpowiednik Kozła Azazela wyprowadzonego na pustynię, najwyraźniej w tej historii przedstawia niektórych członków Wielkiej Kompanii, a zwłaszcza jej zdolniejszych i wybitniejszych członków. Znaleźli oni wiele wad w tych, których Pan wybrał na członków Oblubienicy, a także rzeczywiście mocno dążyli do tego, by być równi z Panem jako rzecznicy Boga. Aaron w tym rozdziale reprezentuje niektórych członków Małego Stadka, szczególnie tych zdolniejszych i wybitniejszych, którzy znaleźli niewielkie wady w tych, których Pan wybrał na członków Oblubienicy i nieśmiało ubiegali się o równość z naszym Panem jako rzecznicy Boga. Mojżesz w tym rozdziale przedstawia naszego Pana (w. 7; Żyd. 3:1-6) jako Oblubieńca Kościoła, szczególnego rzecznika i wykonawcę Boga.