Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 100
podając poselstwo Epifanii, jest faktycznym, nie słownym oświadczeniem naszemu Panu, że oni są takimi samymi Boskimi rzecznikami, jakim jest On. Jeśli kontynuują to sprzeciwianie się przez jakiś czas, to Bóg przy pomocy przebiegu odpowiednich wydarzeń, zmusi ich i naszego Pana w Jego rzeczniku, do stawienia się przed całym Kościołem w celu omówienia danej sprawy. Gdy w mniej lub bardziej łagodny sposób antytypiczny Aaron angażuje się w sprzeciwianie, jest także w wyniku powstałych warunków zmuszony przez Boga do stawienia się przed całym Kościołem. Dlatego i wszyscy inni, którzy brali w tym jakikolwiek udział, są zmuszeni do stawienia się przed całym Kościołem. Zauważmy, jak to się stało w naszych sporach z zarządcami brytyjskimi, wodzami Towarzystwa, wodzami PBI, wodzami różnych innych grup, takimi jak: Adam Rutherford, Wm. Crawford, F. Lardent, M. Riemer, Menta Sturgeon, A. I. Ritchie, Carl Olson, R. H. Hirsh, G. K. Bolger, R. H. Bricker, C. Kasprzykowski, M. Kostyn itd. Cofając się do czasów Paruzji, spotykamy to samo zjawisko, lecz nie w tak widocznej formie. Pokazaliśmy to w E6 i E7, jak A. H. McMillan, C. J. Woodworth, W. E. Van Amburgh, J. Hemery, J. F. Rutherford i inni członkowie antytypicznego Elizeusza prowadzili spór z Posłańcem Paruzji, chociaż Bóg nie powołał ich przed antytypiczny Namiot Zgromadzenia aż do okresu Epifanii, ale gdy to zrobił, stało się to nagle, np. zauważmy, jak niespodziewanie cały Kościół został powiadomiony o przesiewaniach w Betel i w komitecie Fort Pitt. Było to jak grom z jasnego nieba.
(14) Musimy oddzielić i odróżnić wydarzenia oraz osoby związane z tymi przesiewaniami od wydarzeń i osób przesiewań wtórej śmierci. Pięć przesiewań z okresu Żniwa było głównie tymi ostatnimi, chociaż był z nimi połączony i występował w tle element przesiewań antytypicznej Miriam i Aarona, np. ci, którzy byli stronnikami antytypicznego Korego jako antytypiczni synowie Korego w przesiewaniu 1908–1911.