Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 101
Byli oni zwiedzeni przez antytypicznego Korego, by wierzyć, że doktryna o udziale Kościoła w ofierze za grzech oznacza, iż zasługa Kościoła uzupełnia domniemany niedobór w zasłudze Chrystusa, aby zaspokoić Boską sprawiedliwość. Będąc pod tym fałszywym wrażeniem oraz kierując się lojalnością wobec zasługi Okupu dostarczonej przez ofiarę Jezusa, sprzeciwiali się nauce Jezusa, podawanej przez Onego Sługę o tym, że Kościół ma udział w ofierze za grzech. W ten sposób przedstawiali swój udział w przesiewaniu antytypicznej Miriam i w faktycznym roszczeniu sobie równości z Panem w roli rzecznika Boga. W tym przesiewaniu brali również udział niektórzy członkowie antytypicznego Aarona, którzy łagodniej i w mniej wytrwały sposób sprzeciwiali się Panu przemawiającemu przez Onego Sługę, szczególnie w tym, że Nowe Przymierze będzie działało tylko podczas Tysiąclecia i po nim. Na przykład brat Jan Edgar, który chwilowo się w tym temacie zachwiał, lecz szybko odzyskał swoją równowagę. Tym sposobem antytypiczni Miriam i Aaron znajdowali się na pograniczu przesiewań wtórej śmierci w Paruzji, a ponieważ byli usunięci w cień przez przesiewaczy wtórej śmierci, dlatego nie widać ich tak wyraźnie, jak podczas przesiewań epifanicznych. Niewątpliwie w Paruzji i Epifanii antytypiczni Miriam i Aaron byli widoczni również podczas mniej ogólnych zawirowań, szczególnie tam, gdzie one ograniczały się do jednego lub do kilku zborów. W takim małym zawirowaniu dotyczącym daty 1914 r. w roku 1914 A. H. McMillan brał duży, a autor tego artykułu mały udział, jak wykażemy to później. Tam, gdzie występują lokalne zawirowania, miejscowy zbór odpowiada Namiotowi Zgromadzenia. Jednak w ogólnych przesiewaniach tego rodzaju Namiot Zgromadzenia przedstawia cały Kościół. Z powyższego nie należy wnosić, że w Epifanii nie ma przesiewań ani przesiewaczy wtórej śmierci. Są tacy i zostali przedstawieni w Abiu i w jego ofiarowaniu obcego ognia (zobacz uwagę w angielskich i polskich wydaniach Cieni Przybytku, s. 119), w Aaronie i jego działaniu z Mojżeszem podczas uderzenia w skałę, w Jambresie i w jego rzuceniu laski przed faraonem.