Epifaniczny tom 9 – rozdział 2 – str. 128
umarli jako Młodociani Godni. Wersety 21., 22. i 24. pokazują, że wszystkie te klasy mogą czynić to zło – spekulować – i ponieść konsekwencje – zginąć. Werset 22. nawołuje, szczególnie Kapłanów, do poświęcenia, do odłączenia się od tego złego wpatrywania się. To odpowiada wielu ostrzeżeniom danym antytypicznym Kapłanom podczas Paruzji i Epifanii, aby nie spekulowali, aby Pan nie odsunął ich od Kapłaństwa.
(38) Mojżesz mówiący do Boga (w. 23.), że ustanowiona granica powstrzyma lud od pokalania góry przez przybliżanie się do niej, przedstawia fakt, że Jezus zapewnił Ojca, iż ci, którzy są w antytypicznym Obozie, nie mogą zaglądać na antytypiczny Dziedziniec, że ci, którzy są na antytypicznym Dziedzińcu, nie mogą zaglądać do antytypicznej Świątnicy, a ci, którzy są w antytypicznej Świątnicy, nie mogą zrozumieć jej spraw przed właściwym czasem ani zaglądać do antytypicznej Świątnicy Najświętszej. Wszystko to uznajemy za prawdę. Jednak chociaż to jest prawdą, Jehowa, pomimo tego wie, że niektórzy będą próbować to czynić i sprowadzą na siebie zapowiedzianą karę. Dlatego kazał naszemu Panu (w. 24.), aby zszedł i zapobiegł temu (oczywiście przez moralną perswazję). Potem w w. 24. Bóg pokazuje, kto może przystąpić do Niego, a kto nie. Tymi, którzy mogą do Niego przystąpić są Mojżesz i Aaron. Tutaj Mojżesz przedstawia naszego Pana. Kogo przedstawia Aaron? Ze względu na to, że typ jest zarówno paruzyjny, jak i epifaniczny oraz dlatego, że w tych okresach dwóch członków gwiezdnych pełniło urząd – Posłaniec Paruzji i Posłaniec Epifanii, Aaron przedstawia obu. Co przedstawia przyjście Mojżesza do Boga? To pokazuje, jak nasz Pan podczas Paruzji i Epifanii przybliża się do Ojca, aby otrzymać poselstwo na czasie, przygotowując je do dania ludowi. Zauważmy różnicę między przystąpieniem Mojżesza do Boga, a przystąpieniem Aarona: „Idź, zstąp, a zaś tu wstąpisz, ty i Aaron z tobą”.