Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 182
żeby doktryny przeciwne tym, jakie przedstawiali prawdziwi szpiedzy, zostały użyte jako symboliczne kamienie w obaleniu raportów tych prawdziwych szpiegów (aby je ukamienowano – Jozuego i Kaleba – 4Moj. 14:10). Bóg przez prawdy, jakie podał przez prawdziwy Kościół (chwała Pańska okazała się nad namiotem zgromadzenia), powstrzymał takie postępowanie tych niegodnych, następnie skazał personalnie ich i tych, którzy szli za nimi, na błąkanie się po symbolicznej pustyni Wieku Ewangelii aż do 1874 r., uniemożliwiając wejście do antytypicznego Chanaanu – sfery prawdy i jej ducha okresu Żniwa Wieku Ewangelii. Ich wysiłki, aby wejść do tej sfery przed końcem błądzenia po pustyni, były pełne nieszczęśliwych porażek, czego Wiek Ewangelii, w którym błąd i zło tryumfowały, jest pełen przykładów. Tylko w streszczeniu podaliśmy antytyp 4 Moj. 13. i 14., odnoszący się do duchowego Izraela w Żniwie Żydowskim, ponieważ nie jest tutaj naszym zamiarem podawanie szczegółów tamtego Żniwa. Raczej mamy zamiar podać szczegóły antytypów tych dwóch rozdziałów tak, jak one należały do Żniwa Wieku Ewangelii, ponieważ to są antytypy, które dotyczą nas bardziej bezpośrednio.
(4) Czterdziestoletnie podróżowanie Izraela po pustyni przedstawia zatem głównie podróżowanie kościoła chrześcijańskiego w kierunku Żniwa Wieku Ewangelii zgodnie z wyjaśnieniami Apostoła Pawła w Żyd. 3. i 4., chociaż ono również przedstawia wędrówkę cielesnego Izraela Wieku Ewangelii w kierunku 1874 r. Zgodnie z równoległościami jest tam drugie zastosowanie dla tej wędrówki: ich antytypiczne dwanaście grup szpiegów tego Żniwa przyniosło im raport o przywróceniu łaski Bożej Izraelowi i Palestynie, dwie z nich zdały przychylny raport, a dziesięć nieprzychylny. Po tym nastąpiło antytypiczne szemranie i skazanie ich na ponowne błąkanie się po pustyni podczas Epifanii, po czym weszli i zdobyli antytypiczny Chaanan – sferę prawdy i jej ducha w Tysiącleciu. Nie będziemy także głębiej omawiali tej fazy antytypu, ponieważ naszym zamiarem jest przedstawienie szczegółów drugiego zastosowania historii z 4Moj. 13. i 14. do duchowego Izraela