Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 185
chrześcijaństwa – które zostały już dostatecznie nazwane i opisane – została wybrana jako szpieg. Fakt, że nie wszyscy Izraelici stali się szpiegami, ale tylko dwunastu z nich i że każdy z dwunastu szpiegów miał być władcą (dosł. księciem) w swoim pokoleniu, przedstawia to, że nawet nie wszyscy z nowych stworzeń mieli być antytypicznymi szpiegami. Tylko niektórzy wybrani mieli być szpiegami i oni musieli być członkami Małego Stadka oraz grupą wodzów, jaka była w każdej denominacji. Fakt, że tych dziesięciu, którzy podali oszczerczy raport o ziemi, zmarło przed Panem z powodu plagi, przedstawia, że ich antytypy przestały być członkami Małego Stadka, potwierdzając, iż zostali oni przesiani (pomarli srogą plagą – 4Moj. 14:37). Zatem powinniśmy rozumieć, że w czasie wysyłania antytypicznych szpiegów wszyscy oni posiadali korony. To jest dalej poparte faktem, że żaden z typicznych szpiegów nie pochodził z książąt przynoszących ofiary z 4Moj. 7. i prowadzących pokolenia z 4 oj. 10., którzy, jak wiemy, przedstawiają dwanaście grup wodzów utracjuszy koron – jedna grupa książąt dla każdej denominacji. A zatem wybór tych dwunastu innych nie nastąpił z powodu śmierci książąt składających ofiary ani z powodu śmierci tej drugiej grupy książąt, którzy mogli być ich spadkobiercami, ponieważ wysłanie szpiegów miało miejsce około dwa miesiące po opuszczeniu góry Synaj przez Izraelitów (4Moj. 10:11; 13:21), a w tym czasie tych dwunastu ofiarujących książąt na pewno nie umarło. Dlatego w czasie wysyłania antytypicznych szpiegów, każdy członek z każdej z dwunastu grup należał do Małego Stadka i oni stanowili wszystkich „nauczonych” z Małego Stadka (Mat. 13:52) w każdej z dwunastu denominacji chrześcijaństwa. Jednak po złożeniu raportu zachodzi zmiana. Odtąd Jozue przedstawia naszego Pana. To jest zapowiedziane w zmianie imienia danego Jozuemu (w. 17.). W tym samym czasie Kaleb przedstawiał całe Małe Stadko, a szczególnie jego