Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 204
które rozpoczęło się Paruzją, kiedy była możliwość podjęcia kroku poświęcenia (Kades). Jak tego dowodzą fakty, ich odkrycia były dostarczane ludowi Bożemu w wyżej wymienionych formach (i zdali im sprawę). Ich wykłady i pisma na pewno zawierały odpowiedzi na pytania, jakie w typie zostały podane w w. 19-21. Szczególnie tłumaczyli im, i w ich obecności, te owoce Ducha, ich rodzaje, części i relacje, między innymi owoce Chrystusowego dzieła odkupienia i radości ludu Bożego związane z ich dziedzictwem (ukazawszy im owoc). Powtórzenie oświadczenia (i odpowiedzieli mu, w. 27., UBG) podczas zdawania raportu przed Mojżeszem podkreśla myśl, że on ich wysłał i że raportowali jemu, co w antytypie przedstawia, że to Jezus wysłał antytypicznych szpiegów oraz że szczególnie przed Nim zdawali raport. Wygłaszanie wykładów i wydawanie w formie pisanej było oznajmianiem Panu, iż wykonali Jego rozkaz (przyszliśmy do ziemi, do którejś nas był wysłał). Ich badania w samej swej naturze dobitnie dowiodły, że w sferze prawdy i jej ducha była obfitość duchowego pożywienia (która wprawdzie opływa mlekiem) oraz wielka obfitość radości obecnie i w przyszłości (i miodem, dobra jest ziemia, którą nam daje Pan Bóg nasz; w. 28.; 5 Moj. 1:25). W tych wykładach i pismach pokazali wszystkim pełnym podziwu wyznaniowym chrześcijanom cudowne owoce Ducha, owoce Chrystusowego dzieła odkupienia i słodką nadzieję dla Kościoła i świata (a oto ten jest owoc jej).
(25) Natomiast w. 27., 28. i 5 Moj. 1:25 zawierają w sobie typiczny raport o ziemi, a w. 29. i 30. typiczny raport o jej mieszkańcach i miastach. Nie zapominajmy o tym, że raport podany w w. 27-30 był bezwzględnie prawdziwy. Dopiero później, gdy Kaleb starał się zachęcić lud, by wyszedł i posiadł ziemię, dziesięciu szpiegów zaczęło go przekręcać