Epifaniczny tom 9 – rozdział 3 – str. 232
jak wzrastały ataki i oszczerstwa rzucane na sferę prawdy i jej ducha przez antytypicznych dziesięciu szpiegów. To ogłaszanie wzrastało bardziej, gdy inni niż dziesięciu antytypicznych szpiegów, szczególnie nieszpiegujący kler, zaczęli atakować i oczerniać antytypiczną ziemię obiecaną. Było to bardzo intensywne, gdy laicy przyłączyli się do tych oszczerczych ataków i osiągnęło koniec w epifanicznej pracy wobec Kozła Azazela w prawdzie i w kościele nominalnym.
(52) Na pierwszy rzut oka wydaje się nie być zgodne z obrazem to, że umieszczamy niektóre części obwieszczania antytypu tych poselstw w Epifanii, która jest specjalnym czasem wędrowania po pustyni w drugim zastosowaniu, jak gdyby nie umieszczając tego wszystkiego w Paruzji – specjalnym czasie takiego obwieszczania. Jednak okoliczności tej sprawy są decydujące w powyższej kwestii. Zharmonizujemy to w następujący sposób: 40 lat każdego okresu jako zasada, było odpowiednim czasem, by pokazać jego szczególną cechę, jednak podczas każdego z pięciu przesiewań Paruzji, niektórzy umarli, tracąc swoje stanowisko i odpadając do niższego stanowiska przed Panem, co dowodziło, że ich wędrowanie po pustyni właśnie trwało. Tak samo podczas Epifanii niektórzy zaczęli szemrać, a potem zaczęli antytypicznie umierać, np. wielu utracjuszy koron (wszyscy, jak wiemy, stracili korony do 16 września 1914 r.) nie miało zastrzeżeń w stosunku do prawdy i jej ducha aż do Epifanii, a gdy zaczęli je wnosić, odpadli z Kapłaństwa do Wielkiej Kompanii. Ta sama zasada jest prawdziwa w stosunku do niektórych Młodocianych Godnych, tymczasowo usprawiedliwionych i zwykłych obozowców. Po ich szemraniu podczas Epifanii, były im oznajmiane te antytypiczne poselstwa. Tak jak wzmagało się obwieszczanie tych poselstw, tak też wzmagał się płacz (i płakał lud bardzo), gdy te poselstwa stawały się zrozumiałe dla tych, którzy odpadli. Taki płacz także rozpoczął się w Paruzji podczas pierwszego przesiewania i narastał aż do kulminacyjnego punktu płaczu Wielkiej Kompanii, odrzuconych Młodocianych Godnych, tymczasowo usprawiedliwionych i obozowców,